 |
| pixabay / 652234 |
Του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν να ξεκινήσουμε από το γεγονός πως ζούμε σε μια χώρα η οποία αρέσκεται στους τίτλους. Ένα απλό παράδειγμα. Για ποιο λόγο ο προπονητής της εθνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο να προσδιορίζεται ως... ομοσπονδιακός τεχνικός;
Πάμε παρακάτω.
Μια πρώτη ανάγνωση των τίτλων αφήνει τη γεύση του επιβαλλόμενου ρεύματος της εποχής. Σε πρώτο χρόνο ορισμένα πράγματα δείχνουν δυσνόητα. Πχ από αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής σε "Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας, Ενδυνάμωσης και ΑμεΑ". Ενδυνάμωσης ποιων και πώς;
Από αντιδήμαρχος Αθλητισμού σε «Αντιδήμαρχος Άθλησης, Ευεξίας και Ενεργού Τρόπου Ζωής». Τι σημαίνει ενεργός τρόπος ζωής; Υπάρχει κι ανενεργός; Κι η ευεξία; Σχεδιάζεται ο Δήμος να μας παράσχει σπα, θεραπευτικές συνεδρίες, εκδρομές για χειμερινή κολύμβηση;
Αντιδήμαρχος Εθελοντισμού, Συμπερίληψης και Αντιμετώπισης της Έμφυλης Βίας. Πως μια αντιδημαρχία θα αντιμετωπίσει την έμφυλη βία μέσα στα σπίτια όταν χρόνια τώρα ο Δήμος δεν μπορεί να κάνει κάτι για τη φανερή βία έξω στις πλατείες, όπου ειρήσθω εν παρόδω, το Α.Τ. έστειλε 5 [!!!] άτομα στην ορκωμοσία και 1 [ή 2;] περιπολικά, αλλά επικαλείται την έλλειψη προσωπικού για να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα;
Επίσης το «Αντιδήμαρχος Ψηφιακής Καινοτομίας, Επιχειρηματικότητας και Ζωοφιλίας» δε δημιουργεί μια σύγχυση αρμοδιοτήτων με το «Αντιδήμαρχος Επιχειρησιακού Σχεδιασμού, Ψηφιακής και Διοικητικής Οργάνωσης» στο ψηφιακό τμήμα;
Επιπλέον η Ζωοφιλία δεν ταιριάζει καλύτερα στην αντιδημαρχία Περιβάλλοντος και Πρασίνου;
Ένα ακόμη ζήτημα είναι ποιοι από τους αντιδημάρχους είναι έμμισθοι και ποιοι όχι. Έχει κι αυτό τη σημασία του, διότι στις έμμισθες θέσεις πέφτει το βάρος μιας Δημοτικής Αρχής.
Κι όλα αυτά πρέπει να τα προσεγγίσει κανείς μέσα στο ευρύτερο κάδρο ενός υποστελεχωμένου Δήμου σε ένα δημαρχείο που δεν παρέχει άνεση χώρου και σε μια εποχή κατά την οποία τα νομικά πρόσωπα αποτελούν από χθες παρελθόν με όλες τους τις λειτουργίες - υπηρεσίες να εντάσσονται στο Δήμο.
Εν πάση περιπτώσει, οι πολιτικές αποφάσεις είναι θέματα αντίληψης του καθενός. Ο Δήμαρχος έκρινε ότι αυτό το μοντέλο χρειάζεται στο ξεκίνημα. Για αυτό θα επαναλάβουμε κάτι που είχαμε σημειώσει στο ξεκίνημα της δημαρχίας του Γιάννη Σταθόπουλου. Ο τότε Δήμαρχος είχε σχολιαστεί λόγω του διορισμού πολλών - άμισθων - εντεταλμένων δημοτικών συμβούλων αλλά κι άμισθων συμβούλων γενικά για διάφορα θέματα. Γράφαμε πως το λογικό είναι να δώσουμε χρόνο και οι άνθρωποι που ανέλαβαν ορισμένες αποστολές από το Δήμαρχο να δίνουν έναν απολογισμό στους δημότες για τις ενέργειές τους για ό,τι ανέλαβαν ανά εύλογα τακτικά διαστήματα. Πχ ανέλαβα αυτό, έκανα το Α,το Β, το Γ, περιμένω το Δ και σχεδιάζω το Ε κτλ.
Το ίδιο ισχύει και τώρα. Η επιτυχία κρίνεται από το αν τα λόγια, ένα προς ένα ξεχωριστά, γίνονται πράξη και πως.
