Του Στρατή Μαζίδη
Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ούτε διαδικαστικά, ούτε ηθικά.
Στο διαδικαστικό μέρος τόσο ο Δήμαρχος κ. Ζορμπάς όσο και ο προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας, κ. Λαζουράς τον διόρθωσαν λέγοντας ότι το ποσό που έχει πληρώσει ο Δήμος Αγίας Παρασκευής είναι 478.000 ευρώ από το παραπάνω σύνολο και πως πρέπει πρώτα να γίνει άρση της απαλλοτρίωσης με απόφαση του Σώματος, να αποδεσμευτεί το ακίνητο από το ρηθέν ρυμοτομικό βάρος, να ακολουθήσει η αγωγή και μετά να γίνει νέα [η 3η!] επιβολή απαλλοτρίωσης.
Σε απλά ελληνικά; Φέξε μου και γλίστρησα ή αν προτιμάτε, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, όπως μου σχολίασε πρώην ανώτατος δικαστικός συζητώντας το θέμα μαζί του.
Ξεκινώντας από το τέλος, πως θα πάει ο Δήμος να επιβάλει απαλλοτρίωση για τρίτη φορά [!]; Με τι πρόσωπο;
Κατά δεύτερον, χρειάζεται πράγματι απόφαση άρσης της απαλλοτρίωσης από το Δημοτικό Συμβούλιο όταν υπάρχει αντίστοιχη από τις 26/4/2012 του Πρωτοδικείου Αθηνών; Τότε ποια η χρησιμότητα των αποφάσεων των δικαστηρίων;
Αλλά ας δεχτούμε πως ο Δήμος ως οντότητα που θα διεκδικήσει την επιστροφή των χρημάτων, θα πρέπει κι ο ίδιος να λάβει μια αντίστοιχη απόφαση, τι θα επικαλεστεί όταν θα πάει να επιβάλει νέα απαλλοτρίωση σε περίπτωση που η ιδιοκτησία κινηθεί ξανά σε αντίθετη κατεύθυνση κραδαίνοντας τη δική του απόφαση άρσης;
Τραγέλαφος!
Πάμε τώρα και στην άλλη προσέγγιση.
Πόσο ηθικό είναι με την εξουσία που σου παρέχει ο νόμος να δεσμεύεις την περιουσία κάποιου και να τον βασανίζεις επί 36 ολόκληρα χρόνια; Να του απαλλοτριώνεις το οικόπεδο το 1987 και για σχεδόν δέκα χρόνια να μην κάνεις απολύτως τίποτε, ενώ, την ίδια εποχή άλλη λύνουν το πρόβλημα της ζωής τους δίνοντας οικόπεδα για αντιπαροχή;
Ωραίοι όσοι κόπτονται για το πράσινο, τον ελεύθερο χώρο κ.ο.κ. αλλά δεν είδα κανέναν από τους πρωταγωνιστές των τελευταίων δεκαετιών στα πράγματα της πόλης [να αγοράσει για] να δωρίσει ένα οικόπεδο ή την περιουσία του στην πόλη για να γίνει μετά το θάνατό του/της π.χ. πλατεία ή πάρκο.
Θέλουμε χώρους, αλλά να δεσμεύσουμε το οικόπεδο του άλλου. Να έχουμε αμαξοστάσιο για την καθαριότητα αλλά να μην είναι στη δική μας γειτονιά. Να φτιάξουμε κολυμβητήριο αλλά όχι στο δικό μας δρόμο. Έτσι είμαστε ως έθνος. Ακόμη και στα θεατρικά έργα περιμέναμε τον από μηχανή θεό να μας ξελασπώσει.
Αναρωτήθηκαν ποτέ οι κρατούντες, αν η ιδιοκτησία του οικοπέδου στο Ο.Τ. 118 βρέθηκε σε δύσκολη στιγμή; Αν χρειάστηκε χρήματα για νοσοκομεία, για να σπουδάσει παιδιά ή να ξεχρεώσει;
Κι αφού η ιδιοκτησία περίμενε σχεδόν δέκα χρόνια το δήμο, αποφάσισε να κινηθεί για την άρση της απαλλοτρίωσης, την πέτυχε στα δικαστήρια και το 2000 δεσμεύουμε πάλι το χώρο. Για ποιο λόγο; Γιατί έτσι μας αρέσει. Διότι δεν μπορούμε ούτε κάτι απλό να διεκπεραιώσουμε.
Στα τέλη του 2006 το Πρωτοδικείο όρισε την προσωρινή τιμή μονάδας που έπρεπε να πληρωθεί εντός 18μήνου (το οποίο έγινε) και τα δικαστικά έξοδα, που όμως δεν πληρώθηκαν για να ολοκληρωθεί πλήρως η απαλλοτρίωση, ενώ, στις αρχές του 2008 όρισε το Εφετείο την οριστική μονάδα που όμως δεν πληρώθηκε. Η διοίκηση Γιαννακόπουλου ξεκίνησε διαδικασία δανειοδότησης την άνοιξη του 2010 μετά το πέρας του 18μηνου και το δάνειο εγκρίθηκε τον Απρίλιο του 2011.
Όταν έσκασε η βόμβα της δικαστικής απόφασης η τότε αντιπολίτευση (Γιαννακόπουλος) κατηγορούσε τη δημοτική αρχή Ζορμπά πως είχε τα χρήματα και δεν τα κατέβαλε. Ο τότε Δήμαρχος Ζορμπάς απήντησε πως το 18μηνο είχε παρέλθει επί Γιαννακόπουλου και πως δεν μπορούσε να πληρώσει καθώς εκκρεμούσε απόφαση δικαστηρίου (έγινε στις 24/02/2011) εναντίον του Δήμου που είχαν κάνει οι ιδιοκτήτες ζητώντας την άρση απαλλοτρίωσης λόγω μη καταβολής της αποζημίωσης το αργότερο μέχρι 01/08/2009 κατόπιν προφορικής συμφωνίας των δικηγόρων του Δήμου και των δικαιούχων [κάτι που δε διαψεύστηκε τότε]. Στις 26/4/2012 εκδόθηκε η απόφαση.
Ο τότε επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, κ. Σταθόπουλος σε δύο ανακοινώσεις του τότε (εδώ και εδώ) επιμέριζε την ευθύνη σημειώνοντας ότι η μεν δημοτική αρχή Γιαννακόπουλου δεν πλήρωσε τους ιδιοκτήτες εντός του 18μηνου, η δε δημοτική αρχή Ζορμπά δεν ασχολήθηκε με την εξέλιξη του θέματος έως την κοινοποίηση της απόφασης του Δικαστηρίου.
Μετά λοιπόν από τόση ταλαιπωρία, με τι πρόσωπο θα διεκδικήσουμε την επιστροφή των χρημάτων και θα επιβάλλουμε και τρίτη απαλλοτρίωση;
Ας υπολογίσει κανείς με ένα Χ μίσθωμα το μήνα τι συνολικό ποσό θα έβγαινε για το 2,5 στρεμμάτων οικόπεδο όλες αυτές τις δεκαετίες. Σχεδόν όσα έχουμε πληρώσει.
Επιπλέον καλό θα είναι να έχουμε υπόψη τα εξής όπως αναφέρονται σε εξειδικευμένο άρθρο στο lawyermagazine.gr (το bold δικό μας):
Η άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης γίνεται είτε αυτοδικαίως, είτε κατόπιν δικαστικής απόφασης, ενώ «επανεπιβολή ΡΑ» είναι επαναχαρακτηρισμός ως κοινόχρηστου ή κοινωφελούς χώρου του συνόλου ή μέρους ενός ακινήτου μετά από την άρση της απαλλοτρίωσης αυτού, ο οποίος επιτρέπεται μόνο λόγω της αυξημένης πολεοδομικής αναγκαιότητας του χώρου και υπό την προϋπόθεση, ότι ο φορέας υπέρ ου η απαλλοτρίωση έχει αποδεδειγμένα τη δυνατότητα να καταβάλει άμεσα τη σχετική αποζημίωση.
Ο ως άνω Νόμος 4759 περιέχει ειδικές διατάξεις, για την «άρση» της ΡΑ. Προβλέπεται ότι η ΡΑ αίρεται αυτοδικαίως, χωρίς να απαιτείται η έκδοση σχετικής διαπιστωτικής πράξης, εάν παρέλθουν χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση:
α. δεκαπέντε (15) έτη από την έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου, με το οποίο αυτή επιβλήθηκε για πρώτη φορά, ή
β. πέντε (5) έτη από την κύρωση της σχετικής πράξης εφαρμογής ή πράξης αναλογισμού, ή
γ. δεκαοκτώ (18) μήνες από τον καθορισμό τιμής μονάδας, σύμφωνα με τα άρθρα 18 έως 20 του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων.
Μετά από την άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ο ιδιοκτήτης, με αίτηση προς τον οικείο δήμο, δύναται να ζητήσει την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου, προκειμένου η ιδιοκτησία του να καταστεί οικοδομήσιμη.
2,5 στρέμματα επί 750 € ανά τ.μ. = € 1.875.000,00. Τα έχει ο Δήμος; Θα πάρει δάνειο και για αυτά πέραν του Δημαρχείου, του κολυμβητηρίου, του Μακρή και ότι άλλο προκύψει;
Επιπλέον όπως ο νόμος ορίζει ένα χρονικό διάστημα παραγραφής είσπραξης της αποζημίωσης, ομοίως μπορεί να ισχύει κάτι αντίστοιχο για το ποσό που προκύπτει από την προσωρινή τιμή μονάδας το οποίο καταβάλλεται και δεν έχει απαιτηθεί η επιστροφή του μολονότι η απαλλοτρίωση έχει αρθεί. Εν προκειμένω η απαλλοτρίωση έχει αρθεί εδώ και πάνω από δέκα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, όταν,
👎δεσμεύεις ένα οικόπεδο και κοντά δέκα χρόνια δεν κάνεις τίποτε
👎το ξαναδεσμεύεις αλλά δεν τηρείς τις χρονικές προθεσμίες που ορίζει ο νόμος και όσα έχεις συμφωνήσει με τους ιδιοκτήτες του οποίου ήδη είχες βασανίσει τότε για 22 χρόνια.
Δε γελοιοποιείσαι;
Η κατάσταση θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα.Κι επειδή η οριστική λύση του ζητήματος δεν είναι ανώδυνη ούτε ο Βασίλης Ζορμπάς, ούτε ο Γιάννης Σταθόπουλος ασχολήθηκαν ουσιαστικά ξανά με το θέμα. Γιατί; Για να μην πέσουν ορισμένοι να τους φάνε ή μήπως για να αποφύγουμε πηγαίνοντας για μαλλί να βρεθούμε κουρεμένοι πληρώνοντας στο τέλος κι αποζημιώσεις;
Σε αυτές τις περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι αν έχεις το χρήμα ή αν μπορείς να το βρεις, η απευθείας διαπραγμάτευση και αγορά. Ούτε τα θέματα μπορούν να σέρνονται στην αιωνιότητα, ούτε ιδιοκτήτες που μπαίνει η περιουσία τους στο μάτι, να βασανίζονται.
ΥΓ1: Αν κάποιος ξέρει πρόσωπα και πράγματα, θα βρει και κάτι ενδιαφέρον στο ιστορικό του θέματος όπως το είχε ανακοινώσει ο τότε Δήμαρχος.
ΥΓ2: Σχετικά με κάποιο άτυχο σχόλιο για το ΕΘΙΑΓΕ στην Αιτωλίας ενός επικεφαλής, καλό είναι να μη μιλά σα να γνωρίζει τα πάντα. Δεν είναι ο πρώτος που προτείνει / θέλει / εξετάζει να πάρει ο Δήμος το ακίνητο, αλλά ο... τέταρτος στη σειρά! Είπαμε κι άλλη φορά, η Αγία Παρασκευή δεν ιδρύθηκε το 2019.
