 |
| congerdesign / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Η πρώτη παρέμβαση που έκανε η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να λύσει κάπως τα χέρια των δημάρχων που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν 100% δέσμιοι των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι δεν παύουν να αποτελούν και πολιτικούς αντιπάλους.
Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας είτε καλώς είτε κακώς δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών. Αυτό το έχουμε διαπιστώσει σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής εδώ και δεκαετίες αφού κάθε φορά που αλλάζει μία κυβέρνηση ξηλώνονται σχεδόν τα πάντα για να έρθει η καινούργια να εφαρμόσει τα δικά της σχέδια στον κάθε τομέα. Μόνο το παράδειγμα της Παιδείας με πειραματόζωα τα παιδιά μας επαρκεί.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα η προεκλογική περίοδος λήγει το απόγευμα των εκλογών και επανεκκινεί το επόμενο πρωί.
Στην Αγία Παρασκευή
Η Αγία Παρασκευή δύσκολα θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση στο θέμα των συνεργασιών. Η μόνη πιθανότητα για κάτι τέτοιο θα ήταν αν είχαμε εξαρχής 100% καινούργιες παρατάξεις που δεν θα είχαν ούτε μία μέρα ιστορίας στα τοπικά πολιτικά πράγματα. Η έντονη πολιτική αντιπαράθεση που οδήγησε στις εκλογές του Μαΐου του 2019 καθιστούσε σχεδόν αδύνατη τη συνεργασία την επόμενη ημέρα. Για παράδειγμα πώς να δεχτεί να συνεργαστεί ο Γιάννης Σταθόπουλος με το Βασίλη Ζορμπά όταν ο πρώτος είχε επιλέξει για αντίπαλο τον δεύτερο θεωρώντας πως είναι του χεριού του και τελικά υπέστη μία διπλή άνετη ήττα; Η πώς να συνεργαστεί ο Βασίλης Ζορμπάς με τον Γιώργο Οικονόμου όταν η αντιπαράθεση ως προς το ποιόν υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία στην Αγία Παρασκευή χτύπησε κόκκινο;
Η εμπειρία σε όλο αυτό το διάστημα έδειξε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει συνεργασία αλλά ενίοτε διαπιστώνεται και μία προσπάθεια της αντιπολίτευσης να επιβάλει την ατζέντα της. Δεν γνωρίζω αν ο σημερινός δήμαρχος είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος της θεωρίας των συνεργασιών. Η αλήθεια είναι ότι έστω και από ανάγκη απηύθυνε σχετικό κάλεσμα στις παρατάξεις το καλοκαίρι του 2019 με τις όποιες αποκρίσεις ή μη σε επίσημο και ανεπίσημο επίπεδο.
Ωστόσο το σύνθημα που ακούμε συχνά στα δημοτικά συμβούλια από την αντιπολίτευση προς τη δημοτική αρχή ότι είναι μειοψηφική στο Σώμα και δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, είναι λάθος για τους εξής λόγους:
Πρώτον διότι αυτό ίσχυε και όλα τα προηγούμενα χρόνια για όλους αλλά τότε το γράφαμε μόνο ορισμένοι και δεν εξυπηρετούσε κανένα να το παραδεχτεί.
Δεύτερον ο κ. Ζορμπάς δε φύτρωσε αλλά επικράτησε ξεκάθαρα στις εκλογές που σημαίνει πως ο κόσμος τον διάλεξε για δήμαρχο δίνοντάς του το +1 την πρώτη Κυριακή παρά το ότι οι συνθήκες ήταν οι δυσμενέστερες για τον ίδιο (απώλεσε εκλεγμένα στελέχη την περίοδο 2014-2019, υπήρξε η παράταξη του Γ. Οικονόμου που γλυκοκοίταζε περισσότερο η ΝΔ, η παράταξη Μουστόγιαννη, ενώ κομμάτια του ίδιου πολιτικού χώρου φιλοξενήθηκαν και στην παράταξη Μυλωνάκη αλλά και του τ. Δημάρχου) και εκλέγοντάς τον ξεκάθαρα στη δεύτερη αναμέτρηση. Κι όλα αυτά την ώρα που οι περισσότεροι και ούτε του γράφοντος εξαιρουμένου τον είχαμε για πολιτικά τελειωμένο όλο το προηγούμενο διάστημα.
Τρίτον ως συνέχεια του δευτέρου δεν είναι δημοκρατικό να μην αφήνεις αυτόν που επικράτησε να διοικήσει ώστε να κριθεί για αυτό, παρουσιάζοντας μάλιστα δικές σου προτάσεις που επί της ουσίας είναι η εισήγηση των υπηρεσιών του Δήμου που φέρνει η Δημοτική Αρχή με ελάχιστες στο σύνολο τροποποιήσεις για να πετύχεις μία πολιτική επικοινωνιακή νίκη και αυτή άνευ αντικρίσματος αφού οι δημότες δεν ψηφίζουν με βάση το τι γίνεται στο δημοτικό συμβούλιο.
Τέταρτον με εξαίρεση τον Γιώργο Οικονόμου που είναι καινούριος στα πράγματα οι κ.κ. Σταθόπουλος και Μυλωνάκης είναι λίγο δύσκολο να μιλούν για συνεργατική κουλτούρα. Την προηγούμενη πενταετία δεν υπήρξε καμία διάθεση συνεργασίας και συνεννόησης ενώ και την περίοδο 2007-2010 η τότε Δημοτική Αρχή βασίστηκε στην πλειοψηφία της για τα σημαντικά θέματα.
Αλλαγή σκηνικού και συσχετισμών
Σε κάθε περίπτωση το στοίχημα χάθηκε και έχω την αίσθηση όχι μόνο στην Αγία Παρασκευή αλλά στην πλειοψηφία των δήμων. Για αυτό άλλωστε και αλλάζει ο νόμος.
Βέβαια ένας άλλος αντικειμενικός παράγοντας είναι ότι οι μικρότερες παρατάξεις φοβούνται πιθανά φυγόκεντρα φαινόμενα σε περίπτωση συνεργασίας. Έχουν να χειριστούν δύσκολες ισορροπίες ενώ η εξίσωση γίνεται δυσκολότερη στην περίπτωση που π.χ. κάποιοι θα επιθυμούσαν να συνδιοικήσουν.
Ωστόσο οι αλλαγές που έρχονται και θα ισχύσουν στην εκλογική αναμέτρηση του 2023 θα οδηγήσουν την πόλη μας και όχι μόνο αυτή, σε μία ανασύνθεση του σκηνικού.
Καταρχήν παρατάξεις που σήμερα βρίσκονται στο δημοτικό συμβούλιο με ποσοστό γύρω στο 4% είναι πολύ πιθανό την επόμενη φορά να δυσκολευτούν αρκετά ως προς το να εκπροσωπηθούν αν υιοθετηθεί ο καθορισμός κατώτατου ορίου για την εκλογή των συνδυασμών, του οποίου το ύψος δεν έχει αποσαφηνιστεί.
Σε επόμενο χρόνο η κατάργηση της απλής αναλογικής σημαίνει ότι παρατάξεις που δε θα βρεθούν στην πρώτη δυάδα ώστε να διεκδικήσουν το δήμο και περισσότερες έδρες, ενώ μπορεί να πετύχουν ένα σεβαστό ποσοστό που θα τους έδινε 4-5-6 έδρες, με τα νέα ισχύοντα και καθώς ο αριθμός των δημοτικών συμβούλων αναμένεται να μειωθεί, θα έχουν έναν επιπρόσθετο πονοκέφαλο για μια σειρά θεμάτων, καθώς είναι διαφορετικό να εκλέγεις 5-6 συμβούλους και άλλο μόνο 2.
Ας το δούμε ιστορικά για να καταλάβουμε τις διαφορές και πως ο εκλογικός νόμος αλλά και ο αριθμός των αιρετών αλλάζουν τους συσχετισμούς:
Με την απλή αναλογική
Το 2019 οι παρατάξεις "Νέα Αρχή" [3η θέση] με 4.053 ψήφους και 16,06% και "Αλλάζουμε" [4η θέση] με 3.738 ψήφους και 14,81% αντίστοιχα έλαβαν από 5 έδρες.
Πριν την απλή αναλογική
Το 2014 η παράταξη "Συμμαχία Ευθύνης" που σήμερα συνεργάζεται με τους "Αλλάζουμε" αλλά τότε είχε κατέλθει ανεξάρτητα με επικεφαλής το Βασίλη Γιαννακόπουλο είχε λάβει 4.172 ψήφους και ποσοστό 17,97% αλλά καθώς δεν ίσχυε η απλή αναλογική εξέλεξε μόλις 3 δημοτικούς συμβούλους.
Το 2010 η "Νίκη για την Αγία Παρασκευή" του Γιάννη Σταθόπουλου που έχασε στο νήμα την είσοδο στο δεύτερο γύρο, εξέλεξε μόλις 4 έδρες ενώ έλαβε 5.227 ψήφους και ποσοστό 25,02%.
Πριν την απλή αναλογική και πριν την αύξηση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων λόγω Καλλικράτη
Το 2006 η "Συνεργασία Πολιτών" του Γιάννη Σταθόπουλου με 4.197 ψήφους και ποσοστό 16,99% έβγαλε δύο έδρες.
Στις παραπάνω συγκρίσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η μία θέση πάει κατευθείαν στον επικεφαλής, άρα περιορίζονται οι πιθανότητες εκλογής ενός υποψηφίου.
Γενικά
Είναι εμφανές ότι το νέο σύστημα ευνοεί τις παρατάξεις που συγκεντρώνουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να διεκδικήσουν τη δημαρχία στο δεύτερο γύρο αφού ο νικητής θα εκλέξει περισσότερους δημοτικούς συμβούλους.
Τέλος και αναλόγως τη δυναμική που αναπτύσσουν οι δημοτικές αρχές, η μάχη του πρώτου γύρου με το όριο του 42% θα αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε περιπτώσεις όπου το τέλος της δημαρχιακής θητείας θα δύναται να συμπέσει με ορατό και επωφελές για τους δημότες τεχνικό έργο σε συνδυασμό με τα επίπεδα διαχείρισης της καθημερινότητας υπό το πρίσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους δημότες.
Εν κατακλείδι αυτό που εδώ και τόσο καιρό προμηνυόταν πλέον υλοποιείται και συνεπώς περνάμε σε μια περίοδο όπου θα πρέπει να περιμένουμε αλλαγές / κινήσεις στρατηγικής ανάλογες του νέου εκλογικού νόμου και των προβλέψεών του.
