Επανερχόμαστε μετά από πολύ καιρό στο θέμα της ανάπλασης της Αγίου Ιωάννου. Ένα θέμα που δέχεται πάρα πολλές ερμηνείες όπως ακριβώς και η Αποκάλυψη του Ιώαννη (κι ας πρόκειται για έτερο Αη Γιάννη) για όσους την έχουν διαβάσει. Το δε κοινό τους στοιχείο είναι ότι κάθε φορά που καταπιάνεται κανείς, μπορεί να καταλήξει και σε διαφορετικό συμπέρασμα.
Πριν από ένα περίπου χρόνο (Φεβρουάριος 2010) γράφαμε: «...Καταλήξαμε όμως σε ένα συμπέρασμα, ότι ίσως να μην είναι μακριά η μέρα που θα μιλήσουμε για την επόμενη (αναγκαστική) ανάπλαση της Αγίου Ιωάννου αν και κανονικά θα έπρεπε να συζητάμε για την ανάπλαση ολόκληρης της πόλης (να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται) και όχι μόνο ενός δρόμου...» http://www.agiaparaskevi-guide.gr/el1/el1/?p=166 Τελικά δικαιωθήκαμε στις προβλέψεις αυτές πολύ νωρίτερα του αναμενομένου. Κι εμείς ήμασταν οι μόνοι που και τότε και τώρα κάναμε και κάνουμε δημοσκόπηση για το σοβαρό αυτό θέμα. Οι πολίτες στην πρώτη μας δημοσκόπηση ήταν κατά 70% κατά της υλοποιούμενης μορφής ανάπλασης ενώ τώρα όπως μπορείτε να δείτε και στο poll της αρχικής σελίδας τάσσονται κατά 47% υπέρ της διπλής κατεύθυνσης. Εκείνες τις ημέρες μάλιστα άρχιζαν οι πρώτες αντιδράσεις στην κοπή της πίτας των επαγγελματιών καθώς τα έργα είχαν περίπου 40 ημέρες που είχαν διακοπεί. Σήμερα ένα χρόνο μετά, το πολυδιαφημισμένο έργο φαίνεται πως οδηγείται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ο νέος δήμαρχος κατά τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις έλεγε ότι ο δρόμος πρέπει να είναι διπλός και πως αυτός ΔΕΝ είχε ψηφίσει να ξεκινήσουν τα έργα. Δεσμεύτηκε μάλιστα στην κοπή της πίτας του Αη Γιάννη ότι μέχρι τον Αύγουστο (ελπίζουμε του 2011) θα έχει τελειώσει το θέμα για να μη μετατραπεί όπως πολύ σωστά τόνισε σε νέο κολυμβητήριο. Μάλιστα την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε και η σύσκεψη με τους επικεφαλείς των παρατάξεων, την τεχνική υπηρεσία, τον εργολάβο και το Δ.Σ. του Συλλόγου Κατοίκων του Αη Γιάννη. Ουσιαστικά από ότι πληροφορηθήκαμε δεν υπήρξε κάτι το συγκλονιστικό. Κρατούμε όμως το εξής, ότι θα μειωθεί το πεζοδρόμιο στα σημεία όπου το πλάτος του δρόμου είναι 6.20 μ. για να φτάσει τα προβλεπόμενα εκ του νόμου 6.50 μ. Ο νόμος μπορεί να λέει ότι θέλει, πιστεύει όμως κανείς ότι 6.50 μ. στην Αγίου Ιωάννου με αυτό το μπάχαλο που επικρατεί καθημερινά σε ώρες αιχμής είναι αρκετά;
Εν τω μεταξύ υπάρχει και μια άλλη παράμετρος πέρα από το αν υπήρχαν ή όχι τα χρήματα του Σουφλιά, του ΕΤΕΡΠΣ, τη "συγγνωστή πλάνη" κτλ. Ποια; Ότι ως φορολογούμενοι πολίτες θα κληθούμε να πληρώσουμε για ένα έργο που έφτασε ως τα μισά του μισού και το οποίο τελικά δε θα ολοκληρωθεί αλλά θα επανέλθει ο δρόμος στο status quo ante. Δηλαδή πληρώνουμε για να αποκτήσουμε αυτό που είχαμε!
Τελικά ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα της Αγίου Ιωάννου και όλης της πόλης ενδεχομένως; Ότι δεν είμαστε ρεαλιστές. Οραματιζόμαστε τα μεγαλεπίβολα, δεν έχουμε σταθερή θέση, συγκρίνουμε ανόμοια μεγέθη και δεν πράττουμε τα απλά / αυτονόητα, έστω σε πρώτη φάση.
Όμορφο το μεγαλεπίβολο όραμα του Μιχάλη Γριβέα που ξέρει πόσο τον αγαπούμε και τον εκτιμούμε ως άνθρωπο για την ευγένειά του και το ήθος του. Όμως η Αγία Παρασκευή –όπως την κατήντησαν οι διοικήσεις πολύ παλαιότερων ετών- δεν ενδείκνυται για τέτοια έργα. Αυτό ο τέως αντιδήμαρχος σχεδιασμού & περιβάλλοντος το γνωρίζει πολύ καλά. Η πόλη μας θέλει απλές και πρακτικές λύσεις όπου μπορούν να εφαρμοστούν. Η ανάπλαση που οραματίστηκε ο Μιχάλης είναι εξαιρετική αλλά για μια άλλη πόλη, όχι τη δική μας.
Δεν είχε σταθερή θέση η προηγούμενη δημοτική αρχή. Ναι μεν τόλμησε και ρίσκαρε με το ξεκίνημα του έργου όταν αντίθετα ο Αντώνης Σιδέρης συνάντησε ένα σωρό εμπόδια εκ των έσω σαν σκέφτηκε να ξεκινήσει την ανάπλαση που είχε στο πρόγραμμά του. Δεν το αμφισβητεί κανείς. Πραγματικά το ήθελε το έργο η απελθούσα διοίκηση. Όμως κάθε φορά που φώναζε μια ομάδα ανθρώπων άλλαζε και ο δρόμος κατεύθυνση. Άνοδος, κάθοδος, πάλι άνοδος και ξανα διπλός. Κι όμως γιατί μέσα στις τόσες αλλαγές δεν εφαρμόστηκε ούτε μια φορά η κυκλοφοριακή μελέτη που έλεγε άνοδος η Αγίου Ιωάννου και κάθοδος η Αιγαίου Πελάγους; Άλλωστε αυτό δε θα ήταν υπέρ της πρώην δημοτικής αρχής αν αποδεικνυόταν ότι στην πράξη μπορούσε να λειτουργήσει; Γιατί δεν το έπραξε; Και θέλετε να υπεραπλουστεύσουμε ακόμη περισσότερο τα πράγματα; Πριν μπουν οι μπουλντόζες και αρχίσει η Οδύσσεια - όπως εξελίχθηκε - της περιοχής, γιατί δεν εφαρμόστηκε πειραματικά η μελέτη για ένα μήνα; Να βλέπαμε στην πράξη τα αποτελέσματα και ύστερα να άρχιζαν τα έργα αν υπήρχε θετικό συμπέρασμα. Μετά από τόση ταλαιπωρία και τόση φθορά κι ο ίδιος ο πρώην δήμαρχος που αρχικά ήταν υπέρ της διπλής κατεύθυνσης άρχισε πάλι να ξανασκέπτεται το θέμα βλέποντας ότι στην πράξη δεν περπατά. Σε ερώτησή μας στο webradio προ των εκλογών τον ρωτούσαμε αν σε περίπτωση επανεκλογής του θα επανεξετάσει το θέμα της μονοδρόμησης. Η απάντησή του ήταν ότι θα εκτιμηθεί η εμπειρία όλων αυτών των μηνών, θα ακουστούν οι απόψεις και πως όλα είναι υπο επανεξέταση. Ακούστε τη συζήτησή μας στο webradio από το 4:30 έως το 8:00. Ο κος Γιαννακόπουλος εν τέλει δεν επανεξελέγη και στην πίτα του Αη Γιάννη δίχως πλέον το άγχος της ευθύνης, των αντιδράσεων κτλ προέτρεπε το νέο δήμαρχο να προχωρήσει το έργο όπως το είχε ξεκινήσει η δική του διοίκηση.
Συγκρίνουμε ανόμοια μεγέθη όταν ακούμε το Γιάννη Σταθόπουλο και τον Ανδρέα Γκιζιώτη να μιλούν για τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις και το παράδειγμά τους υπό την έννοια ότι επικρατούν οι πεζόδρομοι. Ο Γιάννης Σταθόπουλος στο προεκλογικό μας webradio μιλούσε για μια σειρά προύποθέσεων που θα μπορούσαν μεσοπρόθεσμα να οδηγήσουν σε μια τμηματική πεζοδρόμηση μικρού ή μεγάλου μέρους του δρόμου (ακούστε από το 01:30-06:10). Ο Ανδρέας Γκιζιώτης τάσσεται υπέρ της πλήρους πεζοδρόμησης. Όμως τα μεγέθη που συγκρίνουν είναι ανόμοια. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις διαθέτουν αρκετούς πεζόδρομους όπως όμως διαθέτουν και ρυμοτομία. Οι πεζόδρομοι υποστηρίζονται από ικανό δίκτυο παραλλήλων και καθέτων που μπορούν να αντέξουν την κυκλοφοριακή πίεση δίχως να δημιουργείται το παραμικρό πρόβλημα και να προσφέρουν θέσεις στάθμευσης. Επίσης η πλειοψηφία των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων διαθέτει εκτεταμμένο δίκτυο υπογείων σιδηροδρόμων με πυκνό δίκτυο γραμμών, ανταποκρίσεις και στάσεις μέσα στις καρδιές των γειτονιών. Καμία σχέση με το δικό μας metro που απλά χαράσσουμε τις λιγοστές γραμμές του πάνω στους μεγάλους οδικούς άξονες και ανοίγουμε στάσεις όπου υπάρχει η σχετική άπλα όπως λέμε και στη μέση του πουθενά. Σκεφθείτε ότι αν η Αγία Παρασκευή ήταν ένα προάστιο του Λονδίνου, του Παρισιού ή της Μόσχας θα είχε τουλάχιστον 5 σταθμούς. Με ανύπαρκτη ρυμοτομία, με ένα δίκτυο δρόμων όπως ανεβαίνουμε αριστερά όπου μπορεί και να χαθείς, με σχολείο, παιδικούς σταθμούς και φροντιστήρια η πεζοδρόμηση θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από όσα θεωρητικά θα έλυνε.
Τα πράγματα σε έναν (γιατί υπάρχουν κι άλλοι) από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας είναι πολύ πιο απλά. Σαφώς η εικόνα του δρόμου δεν ήταν όμορφη και εξακολουθεί να μην είναι. Μπορούσαμε όμως να έχουμε διαφορετική προσέγγιση. Καταρχήν να ξηλώναμε όλες αυτές τις αντιαισθητικές φθαρμένες και σκουριασμένες ταμπέλες που έχουν ξεφυτρώσει οπουδήποτε. Να υπήρχαν συγκεκριμένα καλαίσθητα stands όπου ο κάθε επαγγελματίας θα μπορούσε να αναρτήσει την πινακίδα του.
Και επειδή θέλουμε και να παρκάρουμε και να ανεβοκατεβαίνουμε και να περπατάμε θα εξετάζαμε πρώτα τη λύση του να δώσει ο καθένας από την πρασιά του μισό μέτρο -έναντι φυσικά αποζημίωσης- ώστε σταδιακά να διαπλατυνθεί ο δρόμος και να βγει μια σειρά στάθμευσης στη μια πλευρά του δρόμου. Διότι αυτή είναι η μόνη λύση για να μπορούμε να τα έχουμε όλα δίνοντας παράλληλα την εικόνα μιας σοβαρής πόλης. Επιπρόσθετα θα έπρεπε να εξετάζαμε το ενδεχόμενο μιας ενιαίας όψης / μορφής πρασιάς και πεζοδρομίου κατά το πρότυπο άλλων δρόμων της Αττικής, διαφορετικά καμιά ανάπλαση, παρέμβαση κτλ δεν έχει νόημα στον αισθητικό τομέα.
Απλές παρεμβάσεις χρειάζονται, όχι ουτοπικά έργα όπως π.χ. αυτό που ακούστηκε για δημιουργία υπογείου parking στην πλατεία του Αη Γιάννη. Φανταστείτε μόνο για δευτερόλεπτα την εικόνα της περιοχής με τα έργα σε εξέλιξη και το κυκλοφοριακό έμφραγμα.
Όπως και να χει, εμείς είτε δημότες είτε τοπικοί άρχοντες δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πουθενά. Για αυτό ακριβώς «ο δρόμος είχε -και έχει- τη δική του ιστορία»...
Μαζίδης Στρατής
