Μπήκαμε ήδη στην εορταστική περίοδο μέσα σε ένα γενικότερο πένθιμο κλίμα που επικρατεί στη χώρα μας. Διερχόμαστε περιπέτειες που ενδεχομένως να είναι κατευθυνόμενες υποκρύπτοντας ύποπτες επιδιώξεις. Στα πλαίσια αυτά άλλος έχασε τη δουλειά του, άλλος είδε τις αποδοχές του να μειώνονται ή να εξανεμίζονται αν προτιμάτε και άλλος κοιμάται / ξυπνά μέσα σε κλίμα τρόμου αναρωτόμενος τι θα του ξημερώσει ή πότε θα έρθει η σειρά του. Η κοινωνία είναι μαζεμένη όπως συμβαίνει με τις χελώνες που κλείνονται στο καβούκι τους μέχρι να περάσει ο κίνδυνος.
Πάραυτα στη χθεσινή εκδήλωση που συνδιοργανώσαμε με την "Αλληλεγγύη" παρατηρήσαμε ότι στην ατμόσφαιρα υπήρχε μια εγκαρδιότητα, ένα φιλικό κλίμα ανάμεσα σε όλους. Αυτό το διαπιστώσαμε και στο κέρασμα που ακολούθησε. Η ευχή "καλά Χριστούγεννα" μπορεί να φάνταζε οξύμωρη μέσα στο γενικότερο αρνητικό κλίμα όμως ήταν πραγματικά εγκάρδια κάθε φορά που ακουγόταν. Το μόνο παρήγορο σε αυτή την ιστορία είναι ότι ως κοινωνία, ως άνθρωποι ερχόμαστε πιο κοντά. Τα κοινά προβλήματα άλλωστε πάντα ένωναν τους ανθρώπους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μας είπαν ότι για τις όποιες αγορές τους θα κινηθούν καθαρά σε τοπικό επίπεδο ενισχύοντας τους αγιοπαρασκευιώτες. Η πόλη μας λοιπόν φαίνεται έτοιμη να δείξει τη συνοχή της.
Έπειτα αν εμείς δεν είμαστε καλά μεταξύ μας τότε δεν πρόκειται να εξέλθουμε από την κρίση. Ο λαός μας άλλωστε είναι συνηθισμένος από τα αρχαία χρόνια έως τη σύγχρονη νεότερη ελληνική ιστορία να βρίσκεται σε δύσκολες καταστάσεις και να ανταπεξέρχεται. Ας μην ξεχνάμε πως το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του 1897, το διαδέχθηκε το 1912-1913 αλλά και το 1917-1920.
Τις τρικυμίες πάντα τις ακολουθεί η μπουνάτσα. Το ζήτημα είναι να αντέξουμε. Άραγε μπορούμε;
Καλά Χριστούγεννα!
Στρατής Μαζίδης
