Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά σε θέματα που αφορούν τον δημόσιο χώρο, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Επί Σταθόπουλου είχαμε το μεταλλικό δέντρο — δεν μας άρεσε. Επί Ζορμπά υπήρχε το φυσικό έλατο στην πλατεία — πάλι παράπονα. Τώρα υπάρχει μεγάλο, σταθερό δέντρο — και καινούργια παράπονα. Στο μεταξύ δημιουργούνται κι εντυπώσεις από πράγματα που δεν ισχύουν, όπως ότι ανοίγονται τρύπες στις πλάκες, ενώ στην πραγματικότητα οι βάσεις τοποθετούνται στους αρμούς που μπορούν να αποκατασταθούν εύκολα.
Το ότι πέρυσι μπορεί να χτυπήθηκαν 1,2,3,4 φωτιστικά από τα φορτηγά, δε λέει κάτι. Μόνο η απραξία δεν έχει αστοχίες. Φέτος λέγεται ότι τοποθετήθηκαν ψηλότερα. Απομένει να δούμε.
Παρόμοια ποικιλία απόψεων εμφανίζεται και στις εκδηλώσεις του Δήμου. Όταν δεν υπήρχαν, περίσσευαν τα παράπονα· τώρα που υπάρχουν καλλιτέχνες και παραστάσεις, εκφράζονται ενστάσεις για το κόστος.
Όπως και να έχει, είναι αναμενόμενο ένα μέρος των πολιτών να έχει διαφορετικές προτιμήσεις ή προσδοκίες· τίποτα δεν μπορεί να ικανοποιεί όλους το ίδιο. Αυτό που μπορούμε να επιδιώκουμε, ωστόσο, είναι η διατύπωση των ενστάσεων χωρίς υπερβολές, ώστε ο διάλογος να παραμένει εποικοδομητικός.
