Το τελευταίο διάστημα ασκείται κριτική από μερίδα της αντιπολίτευσης —είτε δημόσια είτε σε ιδιωτικές συζητήσεις— σχετικά με το κόστος του παγοδρομίου στην πλατεία Αγίας Παρασκευής. Η αλήθεια είναι πως η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούργια. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν το παγοδρόμιο ήρθε για πρώτη φορά στην πόλη, κάθε χρόνο άνοιγε περίπου η ίδια κουβέντα.
Του Στρατή Μαζίδη
Τα προηγούμενα χρόνια, είτε παραχωρούσαμε την πλατεία σχεδόν δωρεάν, είτε προχωρούσαμε σε συμφωνίες έναντι ελάχιστου αντιτίμου — σε μία περίπτωση μάλιστα όχι σε χρήματα αλλά σε είδος (λάδι), το οποίο όμως δεν παραδόθηκε - τουλάχιστον για όσους μήνες ρωτούσαμε τότε - στις κοινωνικές δομές του Δήμου.
Φέτος, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής επέλεξε για πρώτη φορά να καλύψει ο ίδιος το κόστος του παγοδρομίου, ύψους 44.000 ευρώ συν ΦΠΑ. Η επιλογή αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, κάποιες από τις οποίες κινούνται σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη λογική, που, αν γενικευτεί, οδηγεί ευθέως στην αμφισβήτηση του ίδιου του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ακούγονται φράσεις του τύπου:
«Δώσαμε 45 χιλιάρικα για το παγοδρόμιο, ενώ μέχρι τώρα μας πλήρωναν» ή «Θα πληρώσεις το παγοδρόμιο, είτε κάνεις πατινάζ είτε όχι».
Αυτές οι τοποθετήσεις περιγράφουν τη μισή αλήθεια. Και η μισή αλήθεια είναι συχνά πιο παραπλανητική από ένα ολόκληρο ψέμα.
Ρωτήσαμε και μάθαμε ότι ο επιχειρηματίας που είχε αναλάβει και πέρυσι το παγοδρόμιο, με εισιτήριο 12 ευρώ, παρουσίασε στον Δήμο δύο εναλλακτικές προτάσεις για φέτος.
> Η πρώτη προέβλεπε εισιτήριο 15 ευρώ για 40 λεπτά.
> Η δεύτερη προέβλεπε εισιτήριο 5 ευρώ για 40 λεπτά, με τον Δήμο να καλύπτει ουσιαστικά το κόστος λειτουργίας, περίπου 44.000 ευρώ συν ΦΠΑ.
Η Δημοτική Αρχή, λαμβάνοντας - προφανώς - υπόψη τη μεγάλη επισκεψιμότητα και την επιτυχία της δράσης τα προηγούμενα χρόνια —διότι αν δεν υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο, το παγοδρόμιο απλώς δεν θα επανερχόταν— επέλεξε τη δεύτερη λύση, ώστε η δραστηριότητα να καταστεί πιο προσιτή σε περισσότερες οικογένειες.
Όποιος αφιερώσει λίγα λεπτά σε μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει ότι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προσφέρει παγοδρόμιο δωρεάν, αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου το κόστος. Απεναντίας στο Ice Rink του Μεγάρου Μουσικής το εισιτήριο φτάνει τα 20 ευρώ. Αν κάποιος κάτοικος μπει στο athinorama.gr και δει τι ισχύει με τα παγοδρόμια, μάλλον θα επιλέξει να πάει στην πλατεία Αγίας Παρασκευής.
Είναι απολύτως θεμιτό —και υγιές— να ανοίξει μια συζήτηση για το αν θα μπορούσε να επιτευχθεί μια καλύτερη συμφωνία: αν το συνολικό κόστος θα μπορούσε να είναι χαμηλότερο, αν το εισιτήριο θα μπορούσε να διαμορφωθεί ελαφρώς χαμηλότερα κ.ο.κ. Αυτή η συζήτηση έχει λογική καθώς βασίζεται σε διαφορετικές επιλογές. Άλλωστε, αντίστοιχη κριτική έχουμε ασκήσει και στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα στην εκδρομή των ΚΑΠΗ σε πεντάστερο ξενοδοχείο και στους όρους συμμετοχής — όχι όμως στη δράση καθεαυτή.
Άλλο πράγμα, η κριτική στους όρους και άλλο η συλλογιστική του τύπου «θα πληρώσεις, είτε το χρησιμοποιείς είτε όχι». Γιατί αν υιοθετήσουμε αυτή τη λογική, τότε η συζήτηση δεν σταματά στο παγοδρόμιο.
Με την ίδια σκέψη, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής:
👉επιχορηγεί αθλητικά σωματεία, τα οποία χρηματοδοτούνται από όλους, ανεξαρτήτως αν τα παιδιά μας αθλούνται σε αυτά ή όχι, αντί να καλύπτουν αποκλειστικά τις ανάγκες τους μέσω συνδρομών, χορηγιών ή ιδίων πόρων,
👉επιχορηγεί πολιτιστικούς και εξωραϊστικούς συλλόγους, χρηματοδοτώντας εκδηλώσεις και κοινωνικές συνευρέσεις στις οποίες δε συμμετέχουν όλοι οι δημότες,
👉λειτουργεί ΚΑΠΗ και Δημοτικά Ιατρεία, τα οποία αρκετοί συμπολίτες μας —ή οι γονείς τους— μπορεί να μην επισκεφθούν ποτέ, αλλά τα χρηματοδοτούν μέσω των δημοτικών τελών,
👉επενδύει σημαντικά ποσά στη δημιουργία και αναβάθμιση παιδικών σταθμών υψηλών προδιαγραφών, παρότι πολλοί δημότες δεν έχουν παιδιά ή τα παιδιά τους έχουν πλέον μεγαλώσει.
Και γενικά πραγματοποιεί σειρά δράσεων σε πολλούς τομείς προσπαθώντας να καλύψει όσο πιο πολλούς δημότες μπορεί.
Με αυτή τη συλλογιστική, οι Δήμοι καθίστανται ουσιαστικά περιττοί. Αν κάποιος το πιστεύει αυτό, δεν θα το συζητήσουμε εδώ. Αν όμως αυτή είναι η άποψη, τότε ας γίνει μια συνολική, ειλικρινής συζήτηση για τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι αποσπασματική μικροπολιτική με αφορμή ένα παγοδρόμιο, αλλά και του κράτους γενικότερα αφού μια σειρά δομών και υπηρεσιών, τα πληρώνουμε, είτε τα χρειαζόμαστε, είτε όχι.
Στην Αγία Παρασκευή, διαχρονικά, μας έχει φθείρει μια αλληλοτροφοδοτούμενη μιζέρια. Ακόμη και σήμερα, που μετά από χρόνια ξεπεράστηκαν τα εμπόδια, βρέθηκαν οι πόροι και ξεκίνησε επιτέλους η αποπεράτωση του κολυμβητηρίου, αρκεί να διαβάσει κανείς τα σχόλια κάτω από σχετικές αναρτήσεις για να διαπιστώσει το μέγεθος της καχυποψίας — αλλά και το πόσα διαφορετικά επιχειρήματα μπορεί κανείς να επικαλεστεί για να απαξιώσει κάθε προσπάθεια.
Εν κατακλείδι, αν φέτος κάποιες οικογένειες μπορούν με τα χρήματα που πέρυσι ξόδευαν για μία επίσκεψη στο παγοδρόμιο, να πάνε περισσότερες φορές και να χαρούν τα παιδιά τους, τότε προσωπικά πάω πάσο. Μακάρι αυτή η προσέγγιση να είχε υιοθετηθεί νωρίτερα, ώστε να είχαν ωφεληθεί περισσότεροι δημότες.
