Διανομή τροφής για αδέσποτες γάτες στο Δήμο Αγίας Παρασκευής: γιατί το νέο σύστημα χρειάζεται αναθεώρηση... χθες!

Τους τελευταίους μήνες, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής άλλαξε τον τρόπο διανομής ξηράς τροφής για αδέσποτα ζώα. Μέχρι πρόσφατα, οι εθελοντές που σίτιζαν γάτες συμπεριλαμβάνονταν σε λίστα που έδινε ο Σύλλογος Ζωοφίλων στο συνεργαζόμενο κατάστημα. Πλέον, κάθε ενδιαφερόμενος οφείλει να υποβάλλει ετήσια αίτηση στο πρωτόκολλο του Δήμου.

Του Στρατή Μαζίδη

Όμως το νέο σύστημα έχει σοβαρά προβλήματα — τόσο πρακτικά όσο και ως προς την ίση μεταχείριση.

Γραφειοκρατία άνευ λόγου

Σε μια εποχή που σχεδόν όλες οι διαδικασίες γίνονται ηλεκτρονικά, ο Δήμος ζητά φυσική παρουσία, φωτοτυπία ταυτότητας και βεβαίωση μόνιμης κατοικίας.

Ουσιαστικά, ο δημότης πρέπει να ζητήσει ηλεκτρονικά μέσω gov.gr μια βεβαίωση από τον Δήμο, να την εκτυπώσει και… να την επιστρέψει στο Δήμο.

Σπατάλη χρόνου και ενέργειας χωρίς λόγο.

Όροι που δημιουργούν αντιδράσεις

Η αίτηση προβλέπει να δεχθεί ο εθελοντής κάλυψη άλλης περιοχής, αν η δική του σιτίζεται ήδη από άλλον.

Η λογική μπορεί να μοιάζει «εύλογη» σε κάποιον γραφειοκράτη, αλλά δε λαμβάνει υπόψη ούτε τον τρόπο που οργανώνουν τη φροντίδα τους οι φιλόζωοι ούτε τις προσωπικές υποχρεώσεις και τον περιορισμένο χρόνο τους.

Η φροντίδα των αδέσποτων δεν είναι απλώς να αφήσεις φαγητό, δεν σπέρνουμε το χωράφι· χρειάζεται γνώση, σταθερότητα και ασφάλεια για τα ζώα.

Ίδιοι κανόνες για όλους;

Την ώρα που η πλειοψηφία ακολουθεί τη διαδικασία και ταλαιπωρείται, υπάρχουν περιπτώσεις (όπως πρώην δημοτική σύμβουλος, σύμφωνα με πληροφορίες) που παρέλαβε τροφές επικαλούμενη «εντολή Δημάρχου», ακόμη και για λογαριασμό τρίτων. Αυτό δημιουργεί εύλογες απορίες για το αν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για όλους.

Το ζήτημα της ορθής σίτισης

Η διανομή μεγάλων σακιών χωρίς συντονισμό οδηγεί στο να απλώνεται τροφή σε πεζοδρόμια και πεζούλια, κάτι ανθυγιεινό και επικίνδυνο. Η πόλη δε διαθέτει οργανωμένες γατοαποικίες. Στη δική μου περίπτωση, ταΐζω 10-15 γάτες σε ασφαλές σημείο, με προστατευμένα μπολ και νερό, ώστε να μη χαλάει η τροφή, να μην μπορούν να πλησιάσουν έντομα, να εναποθέτω τόση όση χρειάζεται και - το βασικότερο - να ξέρω ότι τα ζώα δεν κινδυνεύουν.

Τι θα μπορούσε να αλλάξει

Αν θέλουμε πραγματική πρόοδο στη φροντίδα των αδέσποτων, χρειάζεται:

- Ηλεκτρονική ή γραπτή αίτηση: οι υπηρεσίες μπορούν να ελέγχουν μόνες τους τα στοιχεία χωρίς να ζητούν τίποτε περισσότερο για πληροφορίες που μπορούν να έχουν με το πάτημα ενός κουμπιού.

- Διαφάνεια στη διανομή: ποιος παίρνει, πόσο και για ποια περιοχή.

- Ίδιοι κανόνες για όλους: χωρίς εξαιρέσεις και παραλαβές επ’ ονόματι τρίτων με επίκληση εντολών πολιτικών προϊσταμένων.

- Ευελιξία στις ποσότητες και τα χρονοδιαγράμματα: άλλος φροντίζει 15 γάτες, άλλος 30, άλλος το κάνει 12 μήνες, άλλος λείπει δύο μήνες το καλοκαίρι — οι ανάγκες δεν είναι ίδιες.

- Δήλωση σημείων και τρόπου σίτισης: με βασικές προϋποθέσεις για την ασφάλεια και την υγιεινή.

- Σίτιση σε προστατευμένα δημόσια σημεία: μακριά από το δρόμο, με κατάλληλα δοχεία και χρήση καμερών για ευνόητους λόγους. 

Αν τις παρατηρήσετε, οι γάτες είναι αγωνίστριες της καθημερινότητας. Η φροντίδα τους δεν είναι ζήτημα εγωισμών ή γραφειοκρατίας· είναι ζήτημα πολιτισμού, με κανόνες απλούς, δίκαιους και εφαρμόσιμους για όλους.

Νεότερη Παλαιότερη