Οδός 28ης Οκτωβρίου, λίγα μέτρα μετά τη διασταύρωση με τη Μεσολογγίου. Ένα σημείο που έχει εξελιχθεί σε μόνιμο σκουπιδότοπο. Μόλις απομακρυνθούν τα ογκώδη απόβλητα, ξεφυτρώνουν αμέσως τα επόμενα.
Του Στρατή Μαζίδη
Πρόσφατα, κάποιος πέταξε δίπλα στους κάδους… ένα ολόκληρο εικονοστάσι αφιερωμένο στην Παναγία Σουμελά. Ευτυχώς, δύο πολίτες ένιωσαν ντροπή και το μάζεψαν. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο με την τζαμαρία που φαίνεται και στη φωτογραφία. Εδώ και σχεδόν δύο μήνες, παραμένει εγκαταλελειμμένη. Πριν περίπου είκοσι μέρες έσπασε, τα τζάμια έγιναν θρύψαλα που σκορπίστηκαν στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο. Τα θρύψαλα κάποια στιγμή μαζεύτηκαν, η τζαμαρία όμως παραμένει.
Κανείς δεν ασχολείται.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα θαμνοειδή που προεξέχουν από τις πιλοτές πολυκατοικιών αναγκάζοντας τον πεζό να βγει στο δρόμο. Διαμαρτυρόμαστε πως δεν έχουμε πεζοδρόμια — αλλά κι εκεί που υπάρχουν, είναι δώρο άδωρο.
Όταν πάλι κουρεύονται οι θάμνοι, κάποιοι γκρινιάζουν πως γεμίζουν οι κάδοι. Πρέπει να καταλάβουμε όμως πως "πράσινο" και "άδειοι κάδοι" δεν συμβαδίζουν. Οι κήποι χρειάζονται φροντίδα σχεδόν καθημερινά. Αρκεί να δει κανείς μόνο τα πούσια από τα πεύκα όταν φυσάει.
Κι επανέρχομαι στην τζαμαρία. Οι εργαζόμενοι της καθαριότητας δεν είναι υποχρεωμένοι να σηκώνουν βαριά και επικίνδυνα απόβλητα, όπως σπασμένα τζάμια. Είναι εύλογο. Όμως όταν η εικόνα αυτή παραμένει για βδομάδες, εγκυμονεί κινδύνους. Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν ένας πεζός σκοντάψει και τραυματιστεί; Από πού θα αναζητηθούν ευθύνες;
Και η απορία μένει: αυτοί που πέταξαν την τζαμαρία, περνάνε από το σημείο κάθε μέρα. Δεν ντρέπονται; Δεν έχουν ούτε ίχνος φιλότιμου να την απομακρύνουν;
Επίσης, η τάση να μετατρέπονται τα σημεία γύρω από τους κάδους σε μίνι χωματερές δείχνει πόσο "σέβονται" κάποιοι τους γείτονές τους. Δε διστάζουν να ξεφορτωθούν τα ογκώδη απόβλητά τους, αρκεί να μην τα βάλουν μπροστά στο δικό τους πεζοδρόμιο. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα: οικιακή βοηθός πέταξε ένα παλιό ντουλάπι στο πεζοδρόμιο της απέναντι πολυκατοικίας. Όταν της έγινε υπόδειξη από απηυδισμένη γειτόνισσα, η απάντηση ήταν αποστομωτική: "Θα το μαζέψει ο Δήμος" που, φυσικά, δεν είχε ενημερωθεί από κανέναν — αλλά, παρόλα αυτά, το μάζεψε.
Δυστυχώς, αυτό είναι το επίπεδο που επικρατεί — και όχι μόνο σε αυτό το σημείο. Όλα αυτά συνοψίζονται σε δύο λέξεις: ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και ΑΣΕΒΕΙΑ. Δε σεβόμαστε το διπλανό, τον εργάτη καθαριότητας, τον εαυτό μας, την πόλη μας. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί εγκαταλείπουν σιωπηλά την Αγία Παρασκευή, αναζητώντας κάτι καλύτερο. Όχι απαραίτητα πιο πλούσιο αλλά πιο καθαρό, πιο νοικοκυρεμένο, μα πάνω από όλα πιο ανθρώπινο.
