 |
| unsplash / Diana Măceşanu |
Του Στρατή Μαζίδη
Έχει γίνει αρκετή συζήτηση για το θέμα του drone και του αν παραβιάζεται η ιδιωτικότητα των κατοίκων της πόλης. Βέβαια η συζήτηση αυτή θέλει προσοχή διότι υπάρχει παράλληλα ο παράγοντας της πολιτικής σκοπιμότητας. Για μια Δημοτική Αρχή είναι θετικό να μην αντιμετωπίζει φαινόμενα βανδαλισμών [εξοικονομεί χρήματα, δείχνει πως μπορεί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα κτλ], για μια αντιπολίτευση χρήσιμο θα ήταν να υπάρχουν πονοκέφαλοι που δεν αντιμετωπίζονται [ανικανότητα - ατολμία διοικούντων κ.ο.κ].
Σίγουρα σε κανένα δεν αρέσει να παρακολουθείται, αλλά πολλοί από εκείνους που ξιφουλκούν κατά του drone:
- έχουν παράλληλα δίπλα τους όλη την ώρα το κινητό τους τηλέφωνο [και όλοι ξέρουν τι μπορεί να γίνει μέσω αυτών των συσκευών που έχουν καταστεί "έξυπνες"] έχοντας βάλει μέσα σε αυτό ταυτότητες, διπλώματα, ψηφιακά πορτοφόλια, κάρτες...
- δεν είχαν πρόβλημα να γράφουν σημείωμα στον εαυτό τους τα χρόνια της κορωνοχούντας για να πάνε μέχρι το σούπερ μάρκετ ή να στέλνουν sms
- τσιπάρουν τα ζώα τους
- περνούν τα διόδια με μηχανάκι καταγράφοντας που μπήκαν και που βγήκαν
- δεν προβληματίζονται που μέσω της χρήσης του πλαστικού χρήματος δίνουν στίγμα και αναφορά του τι κάνουν και που το κάνουν, τι τους αρέσει κ.ο.κ.
- γνωρίζουν πως ό,τι αφορά την υγεία τους [νοσηλείες, συνταγές, επισκέψεις, εξετάσεις] καταγράφεται
- εκθέτουν οι ίδιοι τη ζωή τους, τα προβλήματά τους, τα παιδιά τους, το εσωτερικό του σπιτιού τους, τα πάντα μέσω των κοινωνικών δικτύων.
Πολύ φοβάμαι ότι το drone παραβιάζει [αν παραβιάζει, διότι έχει συγκεκριμένη χρήση και σκοπούς] ανοικτές θύρες.
Ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια περίοδο γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον προσωπικό αριθμό και τις νέες ταυτότητες. Παράλληλα η περιουσία των πάντων είναι καταγεγραμμένη. Ένα τεράστιο πλέγμα ηλεκτρονικού φακελώματος και συνεχούς παρακολούθησης κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα. Αυτό δε μας ανησυχεί; Δε μας προβληματίζει;
Από πρόσωπα μοναδικά το καθένα στην ιστορία της ανθρωπότητας, γινόμαστε αριθμοί. Δεν είσαι ο/η τάδε του και της, αλλά ο ΑΦΜ και ο ΑΜΚΑ.
Αν είμαστε πράγματι ελεύθερα πνεύματα, ας απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που θέτει ο αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μουλατσιώτης: Φαντάζεστε όλες οι παραπάνω δυνατότητες να υπήρχαν τον καιρό του Χίτλερ; Κι αν προκύψει ένας άλλος Χίτλερ, ο οποίος μάλιστα να φορά ένα ψεύτικο προσωπείο;
Όσον αφορά το Δήμο...
... Τα πράγματα είναι μετρημένα κουκιά. Μια δημοτική αρχή δε διαθέτει πολλά μέσα για να προστατεύσει την περιουσία της πόλης. Οι κάμερες επιτήρησης ή το drone είναι μέσα που παρέχουν κάποιες δυνατότητες, είτε σε επίπεδο αποτροπής είτε της διασφάλισης της ταχύτερης δυνατής επέμβασης της αστυνομίας ώστε να περιοριστεί ο τελικός λογαριασμός από τις φθορές.
Όταν ένας Δήμος δεν κάνει τίποτε, δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Όταν κάνει, πάλι δεν είμαστε.
Γενικά στην πόλη μας καταπίνουμε την καμήλα και ασχολούμαστε με τα κουνούπια. Πχ μεγάλη συζήτηση για 70τμ σε μια πλατεία αλλά ούτε κουβέντα για το μακελειό της φύσης από το Antinero 2 πέρυσι στον Υμηττό κι ενώ το 3 ακολουθεί. Μάχη για τον κοινόχρηστο που δεν πατούσε ποτέ κανείς, αλλά κουβέντα για τα πεζοδρόμια της Μεσογείων.
Όπως και να έχει, η κίνηση του Δήμου Αγίας Παρασκευής θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αν δηλαδή παρατηρηθεί μείωση των βανδαλισμών και κλείσιμο της οικονομικής τρύπας ώστε τα χρήματα να επιστρέφουν στην κοινωνία, η επιλογή του θα αποδειχθεί σωστή, αν όχι, το αντίθετο.
