Τα ζώα που δεν αγαπήσαμε και δε φροντίσαμε σε αυτήν την πόλη

pixabay / doanme
Η ανθρώπινη ψυχή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το ιδανικό, παρά από το πραγματικό. Με το πραγματικό ζεις, με το ιδανικό υπάρχεις. Λοιπόν, θέλετε να λογαριάσουμε τη διαφορά; Τα ζώα ζουν, οι άνθρωποι υπάρχουν. Victor Hugo, Γάλλος Μυθιστοριογράφος.

Ένα από τα ζητήματα με τα οποία δεν έχει ασχοληθεί ο Δήμος Αγίας Παρασκευής διαχρονικά στην έκταση που έπρεπε, είναι η προστασία των ζώων, έχοντας εναποθέσει όλες μας τις ελπίδες είτε στη φιλοζωική είτε σε μεμονωμένους συνδημότες και συνδημότισσες μας, πολλοί εκ των οποίων τρώνε όλη τους τη ζωή και τα χρήματα τρέχοντας από το πρωί ως το βράδυ για να βοηθήσουν τα αδέσποτα.

Του Στρατή Μαζίδη

Αφορμή για αυτό το κείμενο είναι τα τελευταία περιστατικά [υποψίας] κακοποίησης γατών πού είτε ξαφνικά εξαφανίστηκαν από τη μία μέρα στην άλλη, είτε νοσηρός εγκέφαλος -που ζει ανάμεσά μας- τα έκλεισε νεογέννητα μέσα σε μία κούτα παρατώντας τα δίπλα στα σκουπίδια με το διεστραμμένο μήνυμα "δώρο για σένα σκυλάκι".

Είναι προφανές ότι τόσο στην πατρίδα μας όσο και στην πόλη μας έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ώστε η ανθρωπιά και η ευαισθησία να εξαπλωθούν ως χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων.

Μία πόλη με έντονο πράσινο και δίπλα στο βουνό θα έπρεπε να αντιμετωπίζει αλλιώς την προσέγγιση των ζώων. Δυστυχώς δεν το έχουμε κάνει αυτό. Τα ζώα δεν πουλάνε και δεν ψηφίζουν. Όμως τίθενται κάποια βασικά ερωτήματα:

👉Με πόσα χρήματα άραγε επιδοτείται η φιλοζωική η οποία ουσιαστικά υποκαθιστά το δήμο, [κάτι που ισχύει και με άλλες φιλοζωικές οργανώσεις], σε πάρα πολλές περιπτώσεις; 

👉Πού βρίσκεται το πρόγραμμα των στειρώσεων ώστε να ελεγχθεί ο πληθυσμός των γάτων; 

👉Ποιος είναι ο σχεδιασμός και οι σκέψεις για να αντιμετωπιστεί η βία και η διαστροφή σε βάρος των ζώων, που εκτός του ότι δηλώνουν ασέβεια απέναντι στα πλάσματα του Θεού, αποτελούν και ένα ανησυχητικό δείγμα μιας πιθανής μελλοντικής εγκληματικής συμπεριφοράς με θύματα ανθρώπους. Όσοι έχετε διαβάσει ιστορίες εγκλημάτων, θα έχετε παρατηρήσει ότι αρκετοί νοσηροί εγκέφαλοι ξέσπασαν τα βίαια ένστικτα τους πρώτα πάνω σε ζώα.

Πριν κάποιες ημέρες το agiaparaskevi-guide.gr δημοσίευσε τις αφίσες του Δήμου Βύρωνα για την προστασία των ζώων όπου οι αρμόδιοι εκεί είτε προτρέπουν τους κατοίκους με μηνύματα με θετικό περιεχόμενο, είτε προειδοποιούν για τις αυστηρές συνέπειες του νόμου τους επίδοξους βασανιστές.

Οι τελευταίες δράσεις για τα ζώα που θυμάμαι στο δήμο είναι πολλά χρόνια πίσω. Η μια ήταν στην πρώτη θητεία Ζορμπά όταν η τότε αντιδήμαρχος κ. Παπαδόπουλου είχε επισκεφτεί κάποια σχολεία και η δεύτερη στο ξεκίνημα της θητείας Σταθόπουλου και την εκδήλωση για τα ζώα που έχει διοργανώσει η πρώην δημοτική σύμβουλος και γνωστή για την αγάπη της στα ζώα, Μαρία Ρεμπούτσικα με την Άννα Ανδριανού στην πλατεία Αγίας Παρασκευής.

Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα, είναι η γνωστή φράση που είχε πει ο Μαχάτμα Γκάντι. Αν το προσαρμόσουμε στις συνθήκες της χώρας μας έχοντας δει τα αστυνομικά στοιχεία των δικογραφιών μόνο για το πρώτο τετράμηνο του 2023 όσον αφορά την προστασία των ζώων αλλά και της πόλης μας δεν πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι ούτε για το μεγαλείο, ούτε για την ηθική μας πρόοδο.

Η πόλη πρέπει να χαράξει μία στρατηγική όσον αφορά τα ζώα η οποία δεν θα περιορίζεται μόνο σε μερικές σακουλίτσες σε ορισμένες γωνίες για τις ανάγκες των ζώων, κάτι που στο κάτω-κάτω της αποτελεί υποχρέωση των ιδιοκτητών να συνδράμουν στην καθαριότητα της πόλης και να σέβονται τις πόρτες των γειτόνων τους.

Δημοτική Αρχή και παρατάξεις οφείλουν να συντάξουν ένα μακρόπνοο και σταθερό σχέδιο πολλών επιπέδων. Επικοινωνιακές καμπάνιες, ενημέρωση, αξιοποίηση όλων των πιθανών μέσων αλλά και δείγματα γραφής για τη θεωρία που πρέπει να επιβεβαιώνεται μέσα από την πράξη. 

Θα δώσουμε ένα απλό παράδειγμα. Στην πόλη υπάρχουν δεκάδες κτιριακές εκπαιδευτικές υποδομές. Αν αθροίσουμε όλα τα σχολεία του δήμου μαζί με τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς καταλήγουμε σε ένα σημαντικό αριθμό δομών. Δεν θα μπορούσε ο δήμος να επικροτεί και να επιδοτεί με διάφορους τρόπους τη σχολική κοινότητα ώστε οι εκπαιδευτικές μονάδες να υιοθετήσουν κάποια από τα ζωάκια που σε τακτικό διάστημα εντοπίζει η φιλοζωική αναζητώντας ένα σπίτι να φιλοξενηθούν, πολλά εκ των οποίων έχουν και κάποιο πρόβλημα; Για φανταστείτε ένα σχολείο με 150 παιδιά να έχει υπό την προστασία του τρία-τέσσερα γατάκια ή δύο σκυλάκια. Σε μία εποχή που τα παιδιά μας είναι εκτεθειμένα σε τραγούδια γεμάτα δηλητήριο που παρακινούν σε βία και εγκληματικότητα, εμείς μέσα στα σχολεία μας θα ρίχναμε πολλές σταγόνες αγάπης, προστασίας, ενδιαφέροντος και ανιδιοτελούς προσφοράς καλλιεργώντας στα παιδιά μας παράλληλα την ευαισθησία και το σεβασμό για όλες τις μορφές της ζωής, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως θα τα κάναμε καρπαζοεισπράκτορες. Θα μπορούσε επίσης ο δήμος σε συνεργασία με τους κτηνιάτρους της πόλης και τη φιλοζωική να τρέχει κάθε χρόνο ένα σύνολο επισκέψεων και ενημέρωσης στα σχολεία, όχι ως μία αποσπασματική δράση αλλά στα πλαίσια ενός ευρύτερου προγράμματος.

Δεν είναι μόνο το χάδι, η φροντίδα ή το πιατάκι με λίγη τροφή. Το καλό που θα κάναμε θα το βρίσκαμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια όταν η καλοσύνη, το ενδιαφέρον, η φροντίδα και η προστασία χωρίς να προσμένει κανείς υλικά ανταλλάγματα θα ήταν βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των αυριανών πολιτών και αυτό μόνο θετικό αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει στην κοινωνία μας. 

Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, αλλά πάρα πολλά να κερδίσουμε. Γιατί λοιπόν να μην πρωτοπορήσουμε;

Νεότερη Παλαιότερη