Νέο αποτελεσματικότερο μοντέλο πολιτικής προστασίας χωρίς θεσμικές «αναπηρίες»
που καθιστούν κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο έρμαιο της τύχης και των συγκυριών
Σε κάθε επέλαση ενός ακραίου καιρικού φαινομένου είμαστε μάρτυρες μιας αέναης διαμάχης μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και τοπικής αυτοδιοίκησης. Το ζήσαμε ξανά με την πρόσφατη κακοκαιρία στην Αττική, με εμφανή την προσπάθεια η ευθύνη να «χρεωθεί» για άλλη μια φορά σε Περιφέρειες και Δήμους.
Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει επιτέλους να τελειώσει τώρα. Το θυμικό της κοινωνίας δεν ξεθυμαίνει με «εξιλαστήρια θύματα», ούτε μπορεί να καλύψει τη «θεσμική αναπηρία» που καθιστά κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο έρμαιο της τύχης και των συγκυριών.
Όλοι εμείς που υπηρετούμε το θεσμό της αυτοδιοίκησης είναι αδιανόητο να αποδεχόμαστε να είμαστε οι «μουτζούρηδες» σε κάθε χιονόπτωση, πλημμύρα ή πυρκαγιά. Είναι αδήριτη πλέον ανάγκη να προασπίσουμε για άλλη μια φορά το κύρος του θεσμού της αυτοδιοίκησης, η οποία ήταν παρούσα και δίπλα στον πολίτη τις κρίσιμες μέρες της κακοκαιρίας «ΕΛΠΙΔΑ», χωρίς επαρκή μέσα και προσωπικό με διαχρονική ευθύνη των κεντρικών κυβερνήσεων.
Προφανώς και δεν ήταν όλα τέλεια. Υπήρξαν αδυναμίες. Πάντοτε θα υπάρχουν. Όμως, οι κρίσιμοι κρίκοι της «αλυσίδας» στο τομέα της πολιτικής προστασίας ήταν ευθύνη της κεντρικής κυβέρνησης. Οι άστοχοι χειρισμοί της συμπαρέσυραν τους υπόλοιπους κρίκους. Φταίνε η Περιφέρεια και οι Δήμοι για το κυκλοφοριακό χάος που προκλήθηκε; Πώς να καθαριστούν οι δρόμοι από τα χιλιάδες ακινητοποιημένα οχήματα;
Παρά τις αντίξοες και πρωτόγνωρες συνθήκες που επικράτησαν, η Περιφέρεια και οι Δήμοι της Αττικής συνεργάστηκαν στο μέγιστο δυνατό βαθμό προκειμένου να επανέλθει η κανονικότητα σε κάθε γειτονιά και πόλη της Αττικής. Όμως δεν μπορεί να «χρεωθούν» ανεπάρκειες και αστοχίες άλλων, όταν είναι ξεκάθαρο ποιος έχει σήμερα την ευθύνη:
· να απαγορεύει την κυκλοφορία βαρέων οχημάτων και στην πράξη να εκτρέπει την κυκλοφορία τους μέσα στον αστικό ιστό,
· να κλείνει ξαφνικά τις δημόσιες υπηρεσίες, να αποσύρει λεωφορεία και να κηρύσσει –εκ των υστέρων- γενική αργία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
· να επιτρέπει με ρυθμούς χελώνας την κοπή επικίνδυνων δέντρων και να αποκαθιστά την ηλεκτροδότηση χιλιάδων νοικοκυριών
· να υποχρηματοδοτεί επί δεκαετίες Περιφέρειες και Δήμους και να εγκρίνει με το σταγονόμετρο προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού
Ας προβληματιστούμε, λοιπόν, για τους λόγους που οι θεσμικές ασάφειες δεν αίρονται τόσα χρόνια και αναπόφευκτα οδηγούν σε αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων και συχνά σε σύγκρουσή τους. Ας αναρωτηθούμε πως γίνεται να αυξάνεται το προσωπικό του κεντρικού Κράτους και ταυτόχρονα να μειώνεται το προσωπικό στους ΟΤΑ είτε μέσω της κινητικότητας, είτε με περιορισμό των προλήψεων. Ας διεκδικήσουμε να καθιερωθεί ανώτατο χρονικό όριο για τον προσυμβατικό έλεγχο από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.
Ως αυτοδιοίκηση διεκδικούμε επί χρόνια ένα σύγχρονο μοντέλο διακυβέρνησης σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο βασισμένο στην αποκέντρωση πόρων και αρμοδιοτήτων, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Διαχρονικά προτάσσουμε και διεκδικούμε να υπάρξει επιτέλους ένα νέο λειτουργικό και αποτελεσματικότερο μοντέλο πολιτικής προστασίας, με δομημένη διοικητική πυραμίδα ώστε να μην τα ρίχνουμε στη στραβή που έκατσε στη βάρδια, ούτε να μας φταίει ο κακός μας ο καιρός, ούτε εάν χιονίζει το βράδυ και όχι το πρωί.
Με ξεκάθαρες αρμοδιότητες, ευθύνες και δικαιοδοσίες της αυτοδιοίκησης και όλων των εμπλεκομένων κρατικών φορέων. Με έμπρακτη τη στήριξη της κεντρικής κυβέρνησης σε πόρους, υποδομές, μέσα και προσωπικό ώστε Περιφέρειες και Δήμοι να λειτουργούν αποτελεσματικότερα και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της Κοινωνίας. Η προστασία της ζωής και των περιουσιών των συμπολιτών μας είναι Χρέος όλων μας.
