Παρακολουθώντας την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίας Παρασκευής ακούσαμε από το Δήμαρχο Βασίλη Ζορμπά την απόρριψη της πρότασης του επικεφαλής της "Νίκης", Γιάννη Σταθόπουλου, η οποία εκφράστηκε μέσω κοινωνικών δικτύων προτείνοντας «μετά από σκέψεις και αναζήτησή εναλλακτικών λύσεων καταλήξαμε, όχι αβασάνιστα,στην πρόταση που βεβαίως κρίνετε και επιβάλλεται να συζητηθεί, ώστε να δοθεί το όνομα του μεγάλου Έλληνα συνθέτη ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ στην Κεντρική Πλατεία της Αγίας Παρασκευής».
Του Στρατή Μαζίδη
Εν συνεχεία ακολούθησε η πρόταση Μυλωνάκη, να δοθεί το όνομα του μουσικοσυνθέτη στην οδό Χαλανδρίου / Αγίας Παρασκευής ενώ υπενθύμισε ότι εκκρεμεί η πρόταση της παράταξής του για την τίμηση του Μανώλη Γλέζου.
Ο Δήμαρχος δήλωσε εξαρχής πως η πόλη θα τιμήσει τον Μίκη Θεοδωράκη και ότι ο τρόπος που θα γίνει αυτό, θα συζητηθεί σε...επόμενο χρόνο.
Ορισμένες σκέψεις
- Όταν κάποιος/α πεθαίνει στη χώρα μας σπεύδουμε αμέσως να προτείνουμε να δώσουμε το όνομά του/της παντού. Δε χρειάζεται βιασύνη, ούτε οι μισοί δρόμοι και πλατείες της χώρας να έχουν το ίδιο όνομα.
- Τιμάς κάποιον δίνοντας απλά το όνομά του κάπου;
Όσοι σήμερα σπεύδουν να εμφανιστούν μπροστάρηδες στην τίμηση της μνήμης ενός ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή [επί τη ευκαιρία αυτό δε φέρνει καθόλου ψήφους], ως τι τιμούν το Θεοδωράκη;
Ο Μίκης Θεοδωράκης στα 93 του είχε το σθένος και παρά τους τραμπουκισμούς που δέχθηκε να βγει στο Σύνταγμα υπερασπιζόμενος τη Μακεδονία αλλά και γενικότερα την εθνική κυριαρχία λέγοντας:
«Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερόστροφη».
Τι γνώμη έχει για αυτό ο κ. Σταθόπουλος του οποίου το κόμμα και ο φιλικά προσκείμενος στην τότε κυβέρνηση τύπος χλεύαζε τον Θεοδωράκη; Τα καταδικάζει; Τι πιστεύει για τη Συμφωνία των Πρεσπών που το κόμμα του έφερε και η ΝΔ επιθυμούσε, άσχετα αν προσποιήθηκε όψιμα βλέποντας τη λαϊκή αντίσταση ότι τάχα ήταν εναντίον (σήμερα άλλωστε φαίνεται αυτό);
- Επίσης θίγεται ή δε θίγεται το θρησκευτικό συναίσθημα πολλών συνδημοτών μας όταν επί της ουσίας ζητά να μετονομαστεί η πλατεία της Αγίας Παρασκευής για να σπεύσουμε να βγούμε πρώτοι μπροστά για τις δήθεν εντυπώσεις; Μετονομασία σημαίνει μετονομασία. Σήμερα λέγομαι Κώστας και αύριο το κάνω Βαγγέλης, όσο κι αν έγινε προσπάθεια να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις απαντώντας σε σχόλιο της μάλλον μη επιτυχούς βιαστικής πρότασης - ανάρτησης.
- Η πρόταση του κ. Μυλωνάκη να τιμηθούν Θεοδωράκης και Γλέζος, δημιουργεί επίσης ερωτηματικά. Όταν το κόμμα του δημοτικού συμβούλου έφερνε στην Ελλάδα τα μνημόνια το 2010 για να σώσει τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ο 85χρονος τότε Μίκης προχωρούσε στην ίδρυση του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία «Σπίθα» για να σώσει τον ελληνικό λαό.
Παράλληλα υποστήριξε ότι με την υπογραφή του Μνημονίου, η κυβέρνηση έχει
εκχωρήσει τα κυριαρχικά μας εθνικά δικαιώματα στους δανειστές μας,
λέγοντας ότι λησμονήθηκαν οι αγώνες του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία. Κάποιοι τότε απλά χειροκροτούσαν το Γιώργο Παπανδρέου, ενώ υποδέχονταν τη Δαμανάκη στην πόλη, της οποίας η ψήφος κάποτε έστειλε στο Ειδικό Δικαστήριο τον δικό τους [;] Ανδρέα.
Ομοίως και ο Γλέζος αγωνίστηκε κατά του Μνημονίου. Τον θυμάμαι σαν χθες όταν ο αείμνηστος φίλος μου και συνεργάτης με τα κείμενά του στη Freepen.gr, καθηγητής Θεόδωρος Κατσανέβας, προσπαθούσε να αναβιώσει τον "Επιμένων Ελληνικά" να σπινθηροβολεί το βλέμμα του και να μιλά στις καρδιές των παρισταμένων.
Επιπλέον δημοτικός του σύμβουλος σχετικά πρόσφατα προέτρεψε δημόσια το Δήμαρχο να μην ανανεώσει τις συμβάσεις εργαζομένων στους ΠΑΙΣΔΑΠ οι οποίοι δεν έχουν μέχρι τώρα εμβολιαστεί, ασπαζόμενος μια ολοκληρωτική κυβερνητική αντίληψη ωσάν να γνωρίζει τους προσωπικούς λόγους και τις συνθήκες του καθενός βγάζοντας ετυμηγορία και γράφοντας "σαφώς και πολύ έντονα ΟΧΙ".
Πιστεύει κανείς ότι ο Θεοδωράκης που ανοίγει την πόρτα το βράδυ, τη λάμπα κρατώντας ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να 'ρθούνε, να βρουν συντροφιά, πως θα ασπαζόταν αντιλήψεις που αφήνουν ανθρώπους χωρίς ψωμί παραπέμποντας στο απαρτχάιντ;
- Ο Μίκης Θεοδωράκης δε χωρά σε λαμαρινοταμπέλες οδών ή σε μαρμάρινες επιγραφές κάποιας πλατείας που θα φθαρούν στο χρόνο. Όσοι τον αγαπούν, τον τιμούν ακούγοντας πότε πότε τα τραγούδια του, τη μουσική του, τις ομιλίες του, τις γραπτές παρεμβάσεις του μέσα από την ιστοσελίδα του.
- Όταν αποφασίσουμε λοιπόν να σκίσουμε κομματικές ταυτότητες, να σπάσουμε ταμπού, να δεχθούμε πως ο πατριωτισμός δεν είναι αμαρτία, ούτε το να έχουν όλοι οι λαοί σπίτια-πατρίδες αντί να ξεσπιτώνονται για ένα χειρότερο αύριο δουλείας που τους επιφυλάσσεται μαζί με το δικό μας και πως δεν επιθυμούμε πλέον να είμαστε οι εντολοδόχοι των Γερμανών και πάσης φύσεως Δυτικών, ας τα ξαναπούμε. Διαφορετικά δεν πείθεται κανείς. Αλλά και μόνο αυτή η απόφασή μας θα είναι η καλύτερη τίμηση του Μίκη.
Για να δούμε, θα σημάνουν οι καμπάνες;
