Του Στρατή Μαζίδη
Για την ιστορία τη Δευτέρα πέρασα ένα e-mail στην πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων με το ψήφισμα των Μακεδονικών Ενώσεων σε περίπτωση που δεν το είχαν αντιληφθεί εν όψει της συνεδρίασης.
Εν πάση περιπτώσει παρακολουθώντας την όλη συζήτηση καταλήγει κανείς σε τρία βασικά συμπεράσματα:
Πρώτον, ένα Δήμαρχο να μη θέλει να το συζητήσει για να μη διχαστεί η πόλη! Πρώτη φορά βλέπω η υπεράσπιση της ιστορίας και των αυτονόητων να αποτελούν αιτία διχασμού αντί ενότητας
Δεύτερον, έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης που θέλει να περάσει ένα ψήφισμα (αλλά πρέπει να ξέρεις και να το περάσεις) να έχει παρούσα τη μισή δημοτική του ομάδα. Όταν λοιπόν κάποιοι σχολιάζουν στα κοινωνικά δίκτυα να ξέρουμε ποιους ψηφίζουμε να μας εκπροσωπούν (και έχουν δίκιο), θα ήταν καλό να συμπεριλάβουν και τους συμβούλους της παράταξής τους, κάποιοι εκ των οποίων μπορούν να αναζητηθούν μέσω της Αγγελικής Νικολούλη. Εν προκειμένω αν ήταν παρούσα όλη η ομάδα, το ψήφισμα αντί για 10-9 κατά, θα ήταν 12-9 υπέρ. Τους λευκούς και τους απέχοντες δεν τους υπολογίζω.
Τρίτον, έναν αρχηγό της ελάσσονος αντιπολίτευσης να βγάζει ένα λόγο που κανείς δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει. Πιθανότατα ήθελε να πει όχι στο ψήφισμα αλλά φοβούμενος πιθανή κριτική έκανε μια ιστορική αναδρομή από το 1992 που δεν κατάλαβε κανείς, ίσως ούτε καν ο ίδιος.
