«Η Στέγη Γερόντων και ο Αγιος Νεκτάριος μεταμορφώνονται – Κάποιοι άλλοι όμως παραμένουν ίδιοι» (link) σημειώναμε πριν από περίπου ένα μήνα σχετικά με τις εκτενείς-απαραίτητες υλοποιούμενες εργασίες στο χώρο της Στέγης Γερόντων και το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου.
Του Στρατή Μαζίδη
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα πως θα υπήρχε κάποια ανταπόκριση, ένα σημάδι, κάτι τέλος πάντων. Δυστυχώς είτε σε επίπεδο Δημοτικής Αρχής είτε υπολοίπων τοπικών σχηματισμών δε υπήρξε καμία αντίδραση. Ή μάλλον υπήρξαν κάποιες επικοινωνίες οι οποίες περισσότερο αφορούσαν το φαίνεσθαι, μα καθόλου την ουσία και την υφιστάμενη ανάγκη.
Ένα και πλέον μήνα, αλλά ούτε ένας από το Δήμο δεν έκανε τον κόπο να επισκεφθεί το μέρος, να δει τι στην ευχή έργα γίνονται, να ζητήσει μια εμπεριστατωμένη ενημέρωση.
Υπήρξε μια επίσκεψη στο πόδι κατά την Ιερά Πανήγυρη όπου βοήθεια ζητούσαν οι άνθρωποι του ιδρύματος, να σας στείλουμε...ρούχα ήταν η απάντηση!
Η Στέγη δυστυχώς χρησιμοποιείται μόνο προεκλογικά όπου την επισκέπτονται όλοι, ξεφορτώνονται (διότι αυτή είναι η αλήθεια) περιττά για αυτούς αντικείμενα και ρούχα, βγάζουν μερικές φωτογραφίες, στολίζουν ανακοινώσεις - έντυπα και τέλος. Αυτό είναι όλο.
«Δεν μπορεί» λέει «να βοηθήσει ο Δήμος». Ο Δήμος μπορεί να πληρώνει δάνεια τρίτων, να χρηματοδοτεί με 15.000 ευρώ τα προσωπικά χόμπι (σύμφωνα με εν ενεργεία αντιδήμαρχο) ορισμένων, να πληρώνει ενοίκιο € 22.000,00 το μήνα αντί για € 4.000,00 αλλά δεν υπάρχει τρόπος να βοηθήσει μια - πρακτικά - βασικότατη δομή της πόλης.
Διότι τι άλλο είναι η Στέγη Γερόντων όταν προσφέρει μια ζεστασιά στους μεγαλύτερους κι ένα πιάτο φρέσκο φαγητό σε δεκάδες συμπολίτες μας καθημερινά;
Αλλά ακόμη και αυτό το παρεκκλήσιο φιλοξενεί στους υπόγειους χώρους τις προσφορές αρκετών πιστών και τις διοχετεύει όπου υπάρχει ανάγκη.
Τι κι αν υπάρχει η σκέψη να αξιοποιηθεί ο υπόγειος χώρος του ναού και να δημιουργηθεί ένας ζωντανός τόπος συνάντησης των παιδιών και των νέων με δημιουργικές ασχολίες και παιχνίδια;
Όπως σημειώνει ένας καλός φίλος «η Στέγη Γερόντων κι ο Χριστός δε φέρνουν ψήφους...», ο δε παπα-Κώστας δεν τρέχει στα Δημαρχεία και τις εκδηλώσεις, αλλά βρίσκεται στις επάλξεις κατά το «έκαστος εφ' ω ετάχθη».
Υπήρξε βέβαια κάποτε και η παραίνεση από τρίτους να γίνει ένας Σύλλογος για να διεκδικεί αυτός τις όποιες βοήθειες. Ωστόσο αυτό απερρίφθη και πολύ σωστά καθώς η τοπική ιστορία έχει (απο)δείξει πως τέτοιες προσπάθειες αλώνονται από ανθρώπους με φιλοδοξίες που βλέπουν στα εγχειρήματα αυτά το σκαλοπάτι για παραπέρα.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά να υπάρξει μια πραγματική βοήθεια να κρατηθεί ανοικτός αυτός ο τόπος προσφοράς. Ας μην ταυτιστούμε κι εμείς με όσους περιγράφει ο προφήτης Ησαΐας λέγοντας:
«Επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου και τοις ώσιν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι, τοις οφθαλμοίς και τοις ώσιν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι και ιάσομαι αυτούς»
