Του Στρατή Μαζίδη
Ο πιο ασφαλής τρόπος για να μιλήσουμε για τον κινηματογράφο είναι να αναφερθούμε α. στην περίοδο λειτουργίας του, β. την επιλογή των έργων και γ. τον ίδιο τον κινηματογράφο.
Σχετικά με τον κινηματογράφο, αυτό που είδαμε φέτος είναι πράγματι κινηματογράφος. Πέρυσι ήταν κάτι άλλο. Μια κανονική οθόνη και καρέκλες σκηνοθέτη για το κοινό που σου επιτρέπουν να καθίσεις πιο άνετα και να μην είσαι συνέχεια με το χέρι στη μέση όπως πέρυσι με τις εξέδρες. Η όλη εικόνα του σινεμά είναι εμφανέστατη και προς το καλύτερο. Με την απομάκρυνση της εξέδρας λύθηκε και το σημαντικό θέμα ασφαλείας λόγω έλλειψης επαρκούς φωτισμού που καθιστούσε επικίνδυνη την άνοδο/κάθοδο στην εξέδρα.
Αν παραλληλίσουμε με άλλους θερινούς κινηματογράφους στο Λεκανοπέδιο τότε εκτιμούμε πως ο ΠΑΟΔΑΠ μπορεί και πρέπει να προχωρήσει σε αισθητικές παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο του κινηματογράφου. Πχ ο τσιμεντόδρομος θα μπορούσε να στρωθεί με όμορφη παραδοσιακή πλάκα, στα τολ ίσως θα ήταν μια πρόκληση για δάσκαλους και σπουδαστές των Εργαστηρίων Τέχνης να τους δώσουν ζωή με γκράφιτι-εικόνες της 7ης Τέχνης. Ενδεχομένως και η φύτευση εντομοαπωθητικών φυτών όπως η λεβάντα ή ο βασιλικός να έδιναν κι ένα δικό τους άρωμα.
Σχετικά με την περίοδο λειτουργίας δυστυχώς δεν αποφύγαμε την αργοπορία ως προς την έναρξη αλλά φέτος κατέστη δυνατό να λειτουργεί ο κινηματογράφος όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Δεδομένου πως και φέτος ο κόσμος επισκέπτεται τον κινηματογράφο θα ήταν καλό η επόμενη θερινή σεζόν να μας βρει έτοιμους με το ξεκίνημά της. Οι αρμόδιοι οφείλουν να κινηθούν εγκαίρως ώστε το σινεμά να ξεκινά στην ώρα του και όχι στα μέσα προς τέλη του Ιουλίου.
Όσον αφορά την επιλογή των ταινιών φαίνεται ότι επιλέχθηκε και φέτος η περυσινή δοκιμασμένη συνταγή με ένα συνδυασμό κλασικών παλαιών αλλά και σύγχρονων έργων, όπως επίσης και παιδικών ταινιών. Επίσης εισακούστηκε η πρότασή μας για πρεμιέρα με έργο του Θανάση Βέγγου αν και θα προτιμούσαμε να δούμε μια ξεκαρδιστική κωμωδία του, καθώς ζούμε σε μια εποχή όπου το γέλιο έχει εξαφανιστεί, παρά δύο βαριά πολιτικά έργα. Το πολιτικό στίγμα συγκεκριμένης ιδεολογίας ήταν για τους αρκετά παρατηρητικούς ανιχνεύσιμο. Στον αντίποδα όμως ήταν εξαιρετικό έργο "ο γιος του Σαούλ" και εφόσον ο ΠΑΟΔΑΠ θέλει να έχει και αυτό τον κινηματογράφο θα προτείνουμε να αναζητήσει για την επόμενη σεζόν δύο εξαιρετικά έργα, το Enclava (Οι Εγκλωβισμένοι), μια καταπληκτική σέρβικη ταινία του 2011 με μια οικογένεια Σέρβων στο Κόσοβο και την σκληρή καθημερινότητά τους όπως επίσης το "Νικόστρατος. Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι" με την ιστορία ενός παιδιού και ενός γλάρου στη Μήλο και σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον εξαίρετικο Εμίρ Κουστουρίτσα. Επίσης είδαμε όμορφες κομεντί αλλά περιμένουμε και τον Χίτσκοκ.
Αν ήταν στο χέρι μου να επηρρεάσω το πρόγραμμα θα ξεκινούσα με ένα σπαρταριστό και όχι πολιτικοποιημένο Βέγγο με μια προβολή, θα διατηρούσα οπωσδήποτε τις όμορφες παιδικές ταινίες με τα ωραία μηνύματα και δίχως τους σύγχρονους τενεκεδένιους τερατόμορφους ήρωες, θα έσταζα στη σύνθεση της επιλογής των ταινιών λίγο λιγότερο τον παλιό κινηματογράφο και λίγο περισσότερο το λεγόμενο σύγχρονο. Ίσως πάλι να έκανα και κάποιο πείραμα όπως πχ κάθε Πέμπτη βράδυ να παίζει ο παλιός γνωστός ελληνικός κινηματογράφους με τους αξεπέραστους ηθοποιούς μας.
Συνεπώς ο ΠΑΟΔΑΠ οφείλει να κρατήσει τα θετικά, να βελτιώσει τις ατέλειες, να αναπτύξει τις δυνατότητες και ο Δήμος Αγίας Παρασκευής να επανεξετάσει τη θέση του για το Σινέ Σχολείο. Άλλωστε και ο πρόεδρος του Οργανισμου, Σωτήρης Παπαμιχαήλ είχε εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για το Σινέ Σχολείο και είχε εκφράσει σε πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο την ευχή να ξαναλειτουργήσει. Επιπλέον κάτι επιτυχημένο που έφερνε κόσμο (και επομένως χρήμα στην πόλη) από άλλες περιοχές δεν το σταματάς εύκολα σε καιρό κρίσης.
Μπορεί να φαντάζει επιχειρησιακά δύσκολο αλλά η Αγία Παρασκευή είναι ένας μεγάλος δήμος και αντέχει δύο δημοτικούς κινηματογράφους. Δεν είναι αναγκαίο να διαλέγεις όταν μπορείς να κάνεις και τα δύο.
