Αλίμονο στους νέους

Παρακολουθώντας την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου για το θέμα της ίδρυσης Κέντρου Νεολαίας στην Αγία Παρασκευή, αναρωτήθηκα όπως εξελίχθηκε αν αξίζει κανείς να ασχοληθεί ή όχι σκεπτόμενος παράλληλα ότι ελάχιστοι παρακολουθούσαν.

Του Στρατή Μαζίδη

Σε πρώτο χρόνο έκρινα ότι δε χρειάζεται, ωστόσο μετά από όσα άκουσα εκείνο το βράδυ και διάβασα τις επόμενες ημέρες θα ήθελα να καταθέσω τον προβληματισμό μου και τις ρητορικές απορίες μου ως την ουσια των πολιτικών αντιπαραθέσεων στην πόλη μας. Για την ιστορία η ψηφοφορία ήταν αρνητική με 11 έναντι 18 ενώ η Λαϊκή Συσπείρωση δήλωσε παρούσα και έτσι το Κέντρο Νεολαίας μπαίνει στον καταψύκτη μέχρι νεωτέρας. 

Εκ των υστέρων δίνεται η εντύπωση ότι απλά αναζητείτο ένα όχημα ώστε το θέμα να καταψηφιστεί, κάτι που αποδείχθηκε στην πορεία της συνεδρίασης και σημειώνεται παρακάτω.

Το κλίμα είχε ήδη προετοιμαστεί από τον Γιάννη Μυλωνάκη ο οποίος μετέτρεψε σε θέμα της συνεδρίασης το γιατί δεν απήντησε ο Δήμαρχος Βασίλης Ζορμπάς σε ανακοίνωσή του για μία δημοσίευση τριών γραμμών στον προσωπικό λογαριασμό του αντιδημάρχου Νεολαίας κι ανεξάρτητου δημοτικού συμβούλου, Νίκου Ζόμπολα. Ο λόγος για τον οποίο ένα σύντομο πολιτικό σχόλιο που διάβασαν 20 [;], 30 [;] άνθρωποι κι αφορούσε το ύφος της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου ερμηνεύτηκε ως καταδίκη του ιστορικού γεγονότος, είναι δύσκολο να το εξηγήσει κανείς, όπως επίσης το ότι σε μια θεωρητική δημοκρατία με ελευθερία έκφρασης, παρακολουθούνται προσωπικοί λογαριασμοί στα κοινωνικά δίκτυα και λαμβάνονται αρχεία. Εντύπωση προκάλεσε επίσης η αντίδραση του κ. Μυλωνάκη, όταν ο κ. Ζόμπολας επιχείρησε να κάνει σχετική δήλωση για τα όσα είπε ο πρώτος κατά τη συνεδρίαση. Δεν ήταν λογικό να θέλει να απαντήσει;

Δεν ξέρω βέβαια σε ποιο Πολυτεχνείο αναφέρονταν όλοι όσοι τοποθετήθηκαν στη συνεδρίαση. Έχει πάρα πολλές πτυχές και ήταν μείζον ιστορικό γεγονός που αποτέλεσε αφετηρία σημαντικών εξελίξεων στη συνέχεια.

Εστιάζοντας όμως στην κοινωνική του διάσταση, υπάρχει το Πολυτεχνείο των ανώνυμων ανθρώπων που βγήκαν εκείνο το βράδυ στους δρόμους, έφαγαν το ξύλο της ζωής τους και για τους οποίους δεν έμαθε ποτέ κανείς τίποτα αλλά ούτε και οι ίδιοι επεδίωξαν να ωφεληθούν από αυτή την ιστορία. Υπάρχει όμως και το Πολυτεχνείο πάνω στο οποίο κάποιοι έχτισαν πολιτικές καριέρες, κατά βάση Πασόκοι ή "αριστεροί" των σαλονιών όπως η κ. Δαμανάκη που από τους περιβόητους αγώνες του Πολυτεχνείου και του “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” κατέληξε επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάνω ειδική μνεία στην κ. Δαμανάκη που κάποτε συνέδραμε στο να οδηγηθεί στο Ειδικό Δικαστήριο ο Ανδρέας Παπανδρέου αλλά είχε τύχει η ίδια θερμότατης υποδοχής στις εκλογές του 2009 στην πόλη μας από το τότε ΠΑΣΟΚ.

Ποιο Πολυτεχνείο τιμά κανείς; Το πρώτο ή το δεύτερο; Ή μήπως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οραματίζονταν μια χώρα - αποικία των Γερμανών με την εφαρμογή εξοντωτικών πολιτικών;

Επίσης προξενεί εντύπωση να ακούει κανείς στο δημοτικό συμβούλιο για δεξιούς και αριστερούς. Μα δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους. Μνημόνια ψήφισε και εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, μνημόνια ψήφισε και εφάρμοσε η Νέα Δημοκρατία, μνημόνια ψήφισε και εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και έπειτα για ποιο ΠΑΣΟΚ και για ποια Νέα Δημοκρατία μας μιλούσαν κάποιοι στην συνεδρίαση; Έχουν μετρήσει πόσοι σημιτογενείς πασόκοι βρίσκονται στη σημερινή κυβέρνηση;

Αν πάλι το όλο θέμα σηκώθηκε πολιτικά χτυπώντας τον αντιδήμαρχο Ζόμπολα αλλά στοχεύοντας στο αριστερό ακροατήριο της πόλης, τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Για ποια αριστερά μιλάμε; Τη διεθνιστική των σαλονιών ή την πραγματική αντιστασιακή πατριωτική Αριστερά με τη βαθιά ματιά στα γεγονότα όπως εκφράζεται από τον Ρούντι Ρινάλντι με την ΚΟΕ αλλά και τον Γιώργο Καραμπελιά με το κίνημα Αρδην, που δυστυχώς δεν έχουν εκπροσώπηση στην πόλη μας.

Επίσης δεν μπόρεσα να καταλάβω την τοποθέτηση του κ. Σταθοπούλου καθώς ανέφερε κάποια πράγματα τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσουν στη σφαίρα της πραγματοποίησης όσον αφορά το Κέντρο Νεολαίας, διότι πολύ απλά θα τα είχε υλοποιήσει ο ίδιος. Επιπλέον γιατί θα πρέπει το Κέντρο Νεολαίας να συμπεριλάβει μέλη 15μελών αλλά και - άκουσον άκουσον - τοπικές κομματικές οργανώσεις; Πάλι τα ίδια; Ξανά νομενκλατούρα; Δεν έχει καταστεί αντιληπτό ότι κουράστηκε ο κόσμος από τα αποτυχημένα κόμματα; Επίσης υποστήριξε πως η νεολαία πρέπει να συμπεριλάβει και τους...σαραντάρηδες. Αυτό φυσικά αποτελεί κοπλιμέντο για εμάς, αλλά τι σχέση έχει ο γράφων στα 41 του με ένα 18χρονο όταν έχει σχεδόν παιδιά στην ηλικία του; Είμαστε μια διαφορετική γενιά.

Επίσης ακούσαμε και κάτι άλλο από τον τέως δήμαρχο πάνω στην κριτική του στον αντιδήμαρχο. Ότι άλλος μπορεί να υποστηρίζει τον Βiden και άλλος τον Τrump. Προσωπικά θυμάμαι ότι ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας ταξίδεψε στις ΗΠΑ για να δει τον κ. Trump λέγοντας τα καλύτερα για αυτόν. Όπως θυμάμαι ότι επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ η χώρα μας προσδέθηκε όσο πιο πολύ μπορούσε στο άρμα των ΗΠΑ του κ. Trump χωρίς κανένα όφελος. Και επειδή έγινε αυτή η σύγκριση, ο Trump, μας αρέσει ή όχι, έδωσε δουλειά στους Αμερικανούς. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος μετά από πολλούς που δεν ξεκίνησε κανέναν πόλεμο ενώ τα χέρια του κ. Βiden, ως επί 8ετια αντιπροέδρου του Μπάρακ Ομπάμα, είναι βουτηγμένα στο αίμα των αθώων ανθρώπων που βρήκαν φρικτό θάνατο εξαιτίας της Αραβικής Ανοιξης σε Λιβύη, Αίγυπτο και Συρία δια της γνωστής μεθόδου του proxy war. Επιπρόσθετα τα δεινά του κουρδικού λαού στη Ροζάβα ξεκίνησαν ακριβώς μετά από ένα ταξίδι του κ. Βiden τον Αύγουστο του 2016 στην Άγκυρα όπου σταμάτησε την προέλαση των Κούρδων δυτικά του Ευφράτη λίγο πριν ενώσουν το καντόνι της Ιεράπολης με εκείνο της Αφρίν. Αμέσως μετά ακολούθησαν οι τρεις εισβολές στη Συρία του φασιστικού καθεστώτος του Ταγίπ Ερντογάν ενώ επί του παρόντος σιγοψήνεται η τέταρτη. Άλλος λοιπόν μπορεί να είναι με τον κ. Trump, άλλος με τον κ. Biden και άλλος με το μέρος των λαών που δικαιούνται να είναι αφεντικά στην πατρίδα τους.

Εν προκειμένω όμως, έχει να πει κανείς κάτι 

στο 16χρονο παιδί που οι γονείς του είναι άνεργοι; 

στο μαθητή πού πέρασε στην επαρχία αλλά δεν υπάρχουν χρήματα να σπουδάσει;

στο μαθητή που καλείται να κάνει μάθημα στο webex, απειλείται με απουσίες αλλά το κράτος δεν του παρέχει ρεύμα, τηλεφωνική γραμμή και εξοπλισμό δωρεάν;

στο μαθητή που του λένε "δημόσια και δωρεάν παιδεία" αλλά χωρίς φροντιστήρια και ιδιαίτερα δεν τσουλάει το πράγμα;

στην 25χρονη που έχει ένα μωρό και δουλεύει για 300 ευρώ το μήνα;  

στο φοιτητή που σπουδάζει μετά βίας στην επαρχίας, δεν φτάνουν τα χρήματα και χάνει χρόνο από απεργίες και καταλήψεις;

στον τελειόφοιτο που βλέπει ότι δε θα βρει εργασία στον αιώνα τον άπαντα; 

στο νέο που κατάφερε να προσληφθεί για ένα μισθό ντροπής;

Εν ολίγοις, γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο; 

Η απάντηση εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως είναι ΟΧΙ και για αυτό η μπάλα βγήκε στην εξέδρα χάρη στην πάσα [;] του αντιδημάρχου που δόθηκε κυρίως με την απόσυρση της ανάρτησής του.

Δεν ακούσαμε καν έναν προβληματισμό ή σκέψη ως προς την ταυτότητα και το περιεχόμενο της δράσης του σχεδιαζόμενου Κέντρου Νεολαίας, παρά μόνο γενικότητες και θεωρίες από ανθρώπους που η σχέση τους με τη νεολαία χαρακτηρίζεται από κομματικές οργανώσεις.

Σαφείς προτάσεις επί της ουσίας δεν κατατέθηκαν από την αντιπολίτευση. Επίσης η εισήγηση του αντιδημάρχου θα μπορούσε να ήταν περισσότερο σαφής και συγκεκριμένη.

Στα θέματα της νεολαίας δεν υπάρχουν ούτε περισπούδαστα πράγματα ούτε πολλές φανφάρες να πει κανείς. Ούτε το να ρθει ένας καλεσμένος να μιλήσει σημαίνει πως είναι “σοφός” όπως ανέφερε ο κ. Μυλωνάκης και το ακροατήριο "πόπολο" (υποθέτω). Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο σχολείο είχαμε συμμαθητή το γιο του μετεωρολόγου Γιώργου Μελανίτη και έτσι ήρθε μία μέρα να μας μιλήσει. Δεν ήρθε ως...σοφός αλλά ως ένας επιστήμονας ενός ενδιαφέροντος κλάδου που είχε να μας πει πολλά πράγματα και δέχτηκε καταιγισμό ερωτήσεων.

Το θέμα εν προκειμένω είναι αν θα προέκυπτε κάτι πρωτοποριακό που θα μπορούσε να περιλάβει όλη τη γκάμα των δράσεων, από ομιλίες έως εκδηλώσεις και δρώμενα, τα οποία θα κεντρίσουν την προσοχή της νεολαίας της πόλης για να την ενεργοποιήσουν, η οποία ενδεχομένως και να χρειάζεται μια παραπάνω προσοχή από τις υπηρεσίες του Δήμου. Ίσως πάλι αυτό να ήταν και το πρόβλημα, η ενεργοποίηση μερίδας του πληθυσμού της πόλης που παραδοσιακά δεν ασχολείται.

Στην πραγματικότητα δεν καταψηφίστηκε το πρόσωπο του αντιδημάρχου, ο οποίος σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Άλλωστε ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να απεμπλακεί από αυτή την ιστορία, αν αποτελεί το μόνο εμπόδιο για την ψήφιση της δημιουργίας του Κέντρου Νεολαίας. Και είναι απορίας άξιο πως η αντιπολίτευση δεν άδραξε τη χρυσή αυτή ευκαιρία ψηφίζοντας το θέμα, ώστε να καταγάγει μια σημαντική επικοινωνιακή πολιτική νίκη. Ίσως τελικά το ζητούμενο να ήταν η καταψήφιση της δουλειάς της κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου, την οποία τα πολιτικά πρόσωπα της πόλης συχνά-πυκνά συνηθίζουν να εξυψώνουν, με την επιστράτευση της κουραστικής κλειδαρότρυπας του facebook σε ρόλο επικάλυψης.

Αλίμονο στους νέους λοιπόν που ούτως ή άλλως έχουν πολλά προβλήματα στο κεφάλι τους...

Νεότερη Παλαιότερη