Του Στρατή Μαζίδη
Μαγικές λύσεις στα προβλήματα της ζωής σπάνια υπάρχουν. Συνήθως χρειάζεται να σπάσουμε αυγά. Ωστόσο στο θέμα των αθλητικών χώρων υπάρχει κάτι που δεν έχουμε βάλει στη συζήτηση. Το γήπεδο ποδοσφαίρου στη Νότου.
Το γήπεδο έχει φυσικό χλοοτάπητα που μας στοιχίζει 70.000-80.000 ευρώ το χρόνο για να το ποτίζουμε, να το φροντίζουμε και να μην το πατάμε, ει μη μόνο η ποδοσφαιρική ομάδα του Α.Ο.Α.Π.. Η επιλογή της τοποθέτησης φυσικού χλοοτάπητα, δε δικαιώθηκε.
Επιπλέον μπορεί μόνο η ομάδα να χρησιμοποιεί αποκλειστικά ένα γήπεδο –και μάλιστα για λίγες μόνο ώρες τη βδομάδα- και να δεσπόζει μέχρι πρότινος σε ένα ακόμη, εκείνο του πάρκου “Στ. Κώτσης” με τους δημότες να στριμώχνονται κάποιες ώρες τα Σαββατοκύριακα;
Επί του παρόντος – και για αρκετό ακόμη διάστημα – και το γήπεδο στο “Στ. Κώτσης” δε θα είναι διαθέσιμο μέχρι να ολοκληρωθούν τα υφιστάμενα έργα στο αθλητικό πάρκο.
Τι γίνεται μέχρι τότε αλλά και πως θα πορευθούμε στη συνέχεια;
Η λύση είναι απλή και η Διοίκηση του ΠΑΟΔΑΠ θα πρέπει να την εξετάσει σοβαρά και να την προγραμματίσει σ΄ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Να αφαιρεθεί ο “μην αγγίζετε” φυσικός χλοοτάπητας στη Νότου και να μπει τεχνητός, υψηλών προδιαγραφών. Ναι υπάρχει κόστος σεβαστό, που όμως σε 4-5 χρόνια θα έχει αποσβεστεί. Εκτός από αυτό, θα μπορεί να χρησιμοποιείται άμεσα, από όλους και όλες τις μέρες της εβδομάδας για πολλές ώρες.
Ο Α.Ο.Α.Π. θα μπορεί να το χρησιμοποιεί για όλα τα τμήματά του, όπως και δημότες ενώ το γήπεδο ποδοσφαίρου στο “Στ. Κώτσης” θα αποδοθεί, όπως ίσχυε και παλιά πριν μπει ο πλαστικός χλοοτάπητας, στους δημότες και μόνο.
