Πρωτοσέλιδο μετά θάνατον

Death

Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής ‐ Ιλιάδα Π’ 673

Ένας συνάνθρωπός μας εγκατέλειψε πριν λίγες ημέρες το μάταιο αυτό κόσμο. Και τη μάταιη πόλη μας ομοίως. Προφανώς αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα στη ζωή του αλλά φαίνεται ότι πέτυχε κάτι στο οποίο πολλοί αποτυγχάνουν. Δεν ήθελε και τελικά δε χρειαζόταν τη βοήθεια κανενός.


Του Στρατή Μαζίδη


Αυτό που στη ζωή καλείται αξιοπρέπεια δεν άφησε κανέναν να του το πάρει.  Έστω και έτσι όπως ο ίδιος αντιλαμβανόταν τον όρο αυτό. Δε δέχθηκε ούτε να νοσηλευθεί στο νοσοκομείο παρά το σοβαρό ζήτημα που ανέκυψε με την υγεία του.


Όπως λέει ένας φίλος, μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε σε αυτή τη ζωή.


Δυστυχώς όμως η επιθυμία του για αξιοπρέπεια δεν έγινε σεβαστή μετά το θάνατό του. Ενώ ο ίδιος επιζητούσε την αφάνεια αρνούμενος κάθε βοήθεια, φροντίστηκε να μάθουμε πτυχές του Γολγοθά που ανηφόρησε αλλά όχι για να υμνηθεί.


Δεν έχει τέλος η παρακμή αυτής της πόλης.


Την κληρονομιά που μας άφησε, με το κεφάλι ψηλά να στέκεται κανείς σε όλες τις δυσκολίες, δεν τη διεκδικεί κανείς.


Μια συγγνώμη στο νεκρό... Από όσους την οφείλουν.

Νεότερη Παλαιότερη