Συνεχίζουμε τη σειρά των άρθρων - παρεμβάσεων μας όσον αφορά την οικονομική δραστηριότητα στην κεντρική πλατεία Αγίας Παρασκευή, την καρδιά δηλαδή της πόλης μας. Μέχρι στιγμής αποδείξαμε με επιχείρηματα το οικονομικό τέλμα, το δευτερεύοντα ρόλο των μονίμων επικαλουμένων δικαιολογιών για να αποποιηθούμε των δικών μας ευθυνών, την έλλειψη του χαρακτήρα και του τι πουλά η πόλη καθώς και το σοβαρό ζήτημα των ενοικίων.
του Στρατή Μαζίδη
Με το σημερινό μας κείμενο θα ολοκληρώσουμε τις διαπιστώσεις οι οποίες προσδιορίζουν το προβληματικό πλαίσιο που μας ταλανίζει ώστε να περάσουμε την επόμενη φορά σε θετικό παρεμβατικό λόγο.
Last but not least όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοι, το πολιτικό μας προσωπικό διαχρονικά. Απεναντίας πολλοί θα υποστηρίξουν ότι πρόκειται για τον κορυφαίο παράγοντα.
Δε θα κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα σε δημοτικές αρχές και αντιπολιτευομένους καθώς, τουλάχιστον όσα χρόνια προσωπικά ασχολούμαι, δεν είδα κάποια διαφορά στις προσεγγίσεις τους.
Το πολιτικό μας προσωπικό ουδέποτε απασχολήθηκε με την ταυτότητα της πόλης. Με το χρώμα της. Με την υπόστασή της. Μας ήταν αρκετό να φημιζόμαστε για τις πίτσες μας και το πανηγύρι. Πλέον μας έμεινε μόνο το τελευταίο. Αρκεστήκαμε στο ρόλο του προαστίου. Μόνο που ο τρόπος που το πράξαμε, φανερώνει ότι δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής επιλογής αλλά του δε βαριέσαι. Η Αγία Παρασκευή μόνο στα Πευκάκια διατηρεί κάποια χαρακτηριστικά προαστίου. Σε όλες τις υπόλοιπες γειτονιές απώλεσε τον έλεγχο. Μια σύγκριση με το γειτονικό μας Παπάγο ή ακόμη και τη Φιλοθέη πείθει και τον ποιο δύσπιστο ως προς το τι εννοούμε λέγοντας προάστιο.
Η πόλη δομήθηκε άναρχα, το τσιμέντο ανέβασε εντυπωσιακά τα ποσοστά του στον οπτικό μας ορίζοντα εις βάρος του πρασίνου.
Αλλά και όταν εισήλθαμε στην κρίση πριν 10 περίπου χρόνια, κανείς δεν προβληματίστηκε. Κανένας δεν μπήκε σε σκέψεις βλέποντας άλλους δήμους να χαράσσουν στρατηγικές και να αναπτύσσονται (Γλυφάδα, Περιστέρι). Δεν ξεκίνησε κανένας δημόσιος διάλογος. Καμία απολύτως ενέργεια.
Λίγο πριν το τέλος της θητείας του ο τ. δήμαρχος ζήτησε κάποια στιγμή προτάσεις για το Γενικό Πολεοδομικό όπου βιώσαμε το παράδοξο να προσδιορίζει εαυτόν ως αποδέκτη και όχι τις αρμόδιες υπηρεσίες. Επίσης σήμερα παρατηρούμε πως ο παρεμβατικός ρόλος του δήμου περιορίζεται σε 1-2 πανό κάπου στην πόλη. Η αγορά δε στηρίζεται ούτε με νοοτροπίες Λουδοβίκου ούτε με πανό. Η αγορά στηρίζεται με το χρήμα. Το χρήμα που ζητάς (πωλητής) και το χρήμα που μπορείς να διαθέσεις (πελάτης).
Στα δημοτικά μας συμβούλια, ειδικότερα στην προηγούμενη θητεία, μπορούσες να δεις 33 ανθρώπους να διαπληκτίζονται επί 40-45 λεπτά για το αν θα συζητήσουν ένα θέμα εκτός ημερησίας διατάξης. Σήμερα οι διαπληκτισμοί έχουν άλλο στιλ. Είτε πόσο πιο αριστερός είναι κανείς, πόσο πιο χριστιανός είτε πόσο πιο εγωιστής που δεν μπορεί να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Δεν υπήρξε όμως ούτε ένα 15λεπτο να τσακωνόμαστε για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να αποφύγει η πόλη τη συντριβή που έρχεται.
Ούτε και τώρα συμβαίνει αυτό με την προσθήκη πως πλέον υπάρχουν και ορισμένοι, ή ακόμη καλύτερα αρκετοί, δημοτικοί σύμβουλοι που είτε δεν πατούν το πόδι τους στα συμβούλια είτε δεν έχουμε ακούσει ακόμη τη φωνή τους. Πρώτη φορά βλέπω καράβι μέσα στη θύελλα και το πλήρωμα να μην είναι όλο στις θέσεις του. Τους διαφεύγει ότι μας ζήτησαν την ψήφο για να μας εκπροσωπήσουν; Ξεχάσαν όσα έγραφαν στα προεκλογικά τους φυλλάδια; Και γιατί αφού διαπιστώνουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο θεσμικό τους ρόλο, δε διευκολύνουν την πόλη; Ωστόσο περιμένουμε από τη σημερινή διοίκηση να ανοίξει και το θέμα αυτό σε πολιτικό επίπεδο.
Μια φορά όλα αυτά τα χρόνια, ένα είναι το συμπέρασμα. Το πολιτικό προσωπικό μπορούσε και καλύτερα. Πολύ καλύτερα.
* Σειρά άρθρων
5/12/2014 - Η πλατεία Αγίας Παρασκευής προσεγγίζει το σημείο μηδέν
9/12/2014 - Γεωγραφικά δεδομένα, μετρό, πάρκινγκ
15/12/2014 - Τι πουλάμε προς τα έξω
2/1/2015 - Υψηλά ενοίκια
