Με αφορμή ένα πρωταπριλιάτικο αστείο, καταλήγω να γράφω ένα κείμενο όχι γιατί πρέπει ή διότι είμαι αναγκασμένος αλλά επειδή πραγματικά το θέλω.
του Στρατή Μαζίδη
Συνήθως στη ζωή κάνουμε τις φάρσες, γελάμε και τις ξεχνάμε. Όμως η "Νέα Σελίδα για την Αγία Παρασκευή" όσο κι αν ήταν αποκύημα της φαντασίας μου (που πρότεινα και πέρασε) σε ένα διάλειμμα από ως επί το πλείστον λυπητερά και βαριά άρθρα (όχι στο guide) γύρισε πραγματικά σελίδα στον τοπικό πολιτικό πολιτισμό που τόσο έχει τσαλαπατηθεί τα τελευταία 3,5 χρόνια.Αντιγράφω τα σχόλια της Ελένης Δάβαρη και του Μιχάλη Γαβρά:
Και του χρόνου να είμαστε καλά!
Αγαπητέ συνάδελφε και Δημοτικέ Σύμβουλε Μιχάλη Γαβρά!
Με αφορμή της υποτιθέμενης ανακοίνωσής μας, για κοινή κάθοδο στις δημοτικές εκλογές του Μαίου στην πόλη μας, θέλω να σου πώ από καρδιάς, ότι είναι μεγάλη τιμή για εμένα, να είναι το όνομά μου δίπλα στο δικό σου.
Είσαι ένας αγαπητός και αξιόλογος συνάδελφος με τεράστια εμπειρία και προσφορά ετών στα δημοτικά δρώμενα της πόλης μας.
Φίλε Μιχάλη,
Έστω και σαν πρωταπριλιάτικο αστείο, ομολογώ ότι αισθάνθηκα πολύ όμορφα!
και η απάντηση:
Ελένη μου μην υπερβάλεις!!! απλοί δημοτικοί σύμβουλοι είμασταν που δεν μπήκαμε για να κάνουμε καριέρα!!!! Δεν είχαμε αλυσίδες, ούτε βαρίδια. Και όταν ψάχνεις αποκτάς και γνώση και εμπειρία.
Η ζωή συνεχίζεται και όπως έχω γράψει: "...δεν θεωρώ πως το Δημοτικό Συμβούλιο είναι ο μοναδικός χώρος στον οποίο δικαιώνεται ή εξαντλείται η προσφορά του στην πόλη και την τοπική κοινωνία..."
Αυτά που γράφεις σήμερα δικαιώνουν την αμοιβαία εκτίμηση που αναπτύχθηκε τα λίγα χρόνια της συνάντησής μας στο ΔΣ.
Το πρωταπριλιάτικο του Στρατή, ήταν όντως πετυχημένο!!!!
Και του χρόνου!!!!!
Μια κυρία και ένας κύριος με Κ.
Η Ελένη Δάβαρη και ο Μιχάλης Γαβράς σε λίγους μήνες δε θα βρίσκονται πλέον στα έδρανα τους δημοτικού συμβουλίου. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς σε όλα με κάποιον, όμως το πρόσημο της ενασχόλησής τους με τα κοινά είναι αναμφίβολα θετικό. Παρατηρώντας τη σημερινή σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου, θα έλεγα ότι το δίδυμο Δάβαρη - Γαβρά ή Γαβρά - Δάβαρη, θα είναι το τελευταίο που θα αφαιρούσα αν είχα τη δύναμη από τη σύνθεσή του. Και σίγουρα όχι το πρώτο.
Η Ελένη Δάβαρη έκανε έργο τόσο στον ΟΑΔΑΠ επί Αντώνη Σιδέρη όσο και στην καθαριότητα σε πείσμα των καιρών και των αρνητικών συνθηκών. Το έργο του Μιχάλη Γαβρά στα Δημοτικά Ιατρεία την περίοδο 2007-2010 είναι γνωστό σε όλη την πόλη, άσχετα αν δε συνεχίστηκε.
Σε μια κρίσιμη επερχόμενη πενταετία δύο πολύ σημαντικά στελέχη του σημερινού δημοτικού συμβουλίου δε θα είναι όπως φαίνεται παρόντα. Κι αυτό αποτελεί μια πρώτη μεγάλη απώλεια που ελπίζουμε να καλυφθεί. Δύο άνθρωποι που δεν έπαιζαν με τα κινητά τους και δεν κοιμόντουσαν ή δεν ήξεραν τι γυρεύουν στα έδρανά τους.
Κι αν μια φάρσα είναι αφορμή για την Ελένη να πει δυο κουβέντες από καρδιάς, κι αν για το Μιχάλη οι δυο κουβέντες της είναι αφορμή να προσθέσει τις δικές του, μια συγκίνηση στα λόγια δύο άξιων ανθρώπων που αποχωρούν (έστω για τώρα) - και αυτό πρέπει να το δούμε σε ξεχωριστό κείμενο - είναι ευδιάκριτη. Ούτε κι εγώ γελάω πλέον με το αστείο μου. Θέλω όμως να πω από καρδιάς ένα ευχαριστώ και στους δύο διότι ένα αστείο μετετράπη σε κάτι πολύ ουσιαστικότερο και μου έδωσε την αφορμή να γράψω το για μένα καλύτερο κείμενό μου για τα τοπικά. Το γιατί; Λίγοι θα το καταλάβουν αλλά καμιά σημασία δεν έχει. Εγώ που γράφω το καταλαβαίνω και νομίζω και οι δυο τους.
Είδαμε επιτέλους μετά από 3,5 χρόνια ξανά πολιτικό πολιτισμό ύστερα από τη δήλωση του Αντώνη Σιδέρη για τον απερχόμενο τότε Βασίλη Γιαννακόπουλο στις αρχές του 2011 και την ανταπάντηση του τελευταίου. Είδαμε πολιτικό πολιτισμό που φαίνεται πως απουσιάζει σε αυτή την προεκλογική περίοδο για τους γνωστούς λόγους.
Μια "Νεα Σελίδα για την Αγία Παρασκευή" μπορεί να μην προλάβαινε να γυρίσει σε 40 ημέρες από σήμερα. Μέχρι το 2019 όμως; Ποτέ δεν ξέρεις! Η ζωή άλλωστε είναι γεμάτη από σενάρια και ιστορίες που ξεκίνησαν ως αθώα αστεία!
