Πλέον απέχουμε λιγότερο από 1 1/2 μήνα από την εκλογική αναμέτρηση της 18ης Μαΐου σε μια πόλη 100.000 που κινδυνεύει να καταδικαστεί οριστικά αν ξαναφήσει τις παρέες να γράψουν ιστορία. Ποιες είναι οι παρέες; Μπορείτε να το δείτε εδώ και εδώ.
του Στρατή Μαζίδη
Σε μια πόλη όπου τη δεύτερη Κυριακή ψηφίζουν μόλις 15.000 (λιγότεροι κι από όσους χωράει το Γεντί Κουλέ στο Ηράκλειο) μια παρέα όπως έχουμε αναλύσει την έννοια σε προγενέστερα σημειώματα, εκλέγει δήμαρχο.Δεν είναι όμως μόνο ο δήμαρχος. Είναι και η ομάδα που θα τον στελεχώσει. Σκεφθείτε ότι η νυν διοίκηση εξέλεξε συμβούλους που ανήλθαν σε ανώτερα αξιώματα με μόλις 250 ψήφους, όσους μαζεύαμε κάποτε για πλάκα σε πάρτυ το Σαββατόβραδο σε ανοικτούς χώρους.
Η απαξιωτική νοοτροπία που άκουσα τις προάλλες από δημότισσα «η πόλη είναι σε μαύρα χάλια αλλά εγώ δε θα πάω να ψηφίσω» είναι τεράστιο σφάλμα. Το να γκρινιάζω για τα πάντα, αλλά την ώρα που μπορώ να επηρρεάσω τα πράγματα με την ψήφο μου, να αποποιηθώ του δημοκρατικού μου δικαιώματος, αποτελεί μέγιστο ατόπημα. Ακόμη κι αν κάποιος δεν ικανοποιείται από τους βασικούς διεκδικητές της δημαρχίας, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει η επιλογή της πριμοδότησης δια του σταυρού συγκεκριμένων δημοτικών συμβούλων, οι οποίοι αν έχουν τις κοχόνες που χρειάζεται όταν πρέπει, θα μας εκπροσωπήσουν επάξια.
Δεν είναι δυνατόν σε μια πόλη όμως η δική μας να εκλέγονται σύμβουλοι με 250 σταυρούς και να αποκτούν ύφος αυτοκράτορα. Με την αποχή μας κινδυνεύουμε να στείλουμε στο δημοτικό συμβούλιο για άλλη μια φορά ανάμεσα και σε άξιους ανθρώπους, παιδιά της τοπικής, άνεργους ή πρωτόμπαρκους που φιλοδοξούν να μάθουν στου κασίδη το κεφάλι, φυτευτούς από Συλλόγους, ενασχολούμενους με smartphones, πειθήνια όργανα ενός αυταρχικού αρχηγού και αγαπημένους ή εκλεκτούς ολίγων.
Αν όμως στην πόλη μας ψήφιζαν 40.000-50.000 κόσμος και αμέσως ο πήχυς της εκλογής για ένα δημοτικό σύμβουλο πολλαπλασιαζόταν αντίστοιχα, τότε ακόμη κι αν δεν κατορθώναμε να στείλουμε στην ιστορία τις παρέες και όλα τα παραπάνω, θα πετυχαίναμε σίγουρα ένα καίριο πλήγμα, θα κάναμε ένα βήμα μπροστά.
Αγαπητοί αναγνώστες, χρειαζόμαστε να επιλέξουμε τους άξιους. Υπάρχουν άξιοι. Υπάρχουν αξιοπρεπείς. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δοκιμαστεί στη ζωή και όχι στην τοπική. Να αναζητήσουμε τα βιογραφικά, να μελετήσουμε τις θέσεις, να αξιολογήσουμε τις προτάσεις και τη ρεαλιστικότητά τους.
√ Να ΜΗΝ πάμε μόνο στην καφετέρια στις 18 και 25 Μαΐου αντίστοιχα.
√ Να ΜΗΝ δώσουμε κι άλλη καταστροφική εξουσία στις παρέες αλλά να τις περιορίσουμε στο φυσικό τους χώρο, δηλαδή τις ταβέρνες και τις βεράντες.
√ Να ΜΗΝ εκλεγούν οι αρεστοί, οι φίλοι, οι γλύφτες και οι κολλητοί.
√ Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας,
√ Να απαιτήσουμε, να ζητήσουμε,
√ Να επιλέξουμε εκπροσώπους,
√ Να τους στριμώξουμε όταν θα πρέπει να εκπροσωπήσουν εμάς κι όχι τα συμφέροντα ή τις επιδιώξεις των αρχηγών.
Η αποχή ευνοεί το κατεστημένο, διότι είθισται να μην ψηφίζουν οι απογοητευμένοι και όσοι απαξιώνουν τις διαδικασίες.
Όσοι όμως δεν ψηφίζουν, όπως λένε στις ΗΠΑ, απλά δεν υπάρχουν. Σκληρό αλλά αληθινό. Εμείς να επιλέξουμε την ύπαρξη.
Να στείλουμε στον αγυρίστο τις παρέες. Με τη συμμετοχή μας να ανάψουμε το φως που θα σβήσει τις σκιές...
