Με θέρμη και κατάνυξη χαρακτηρίστηκε ο εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας στο ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου με πλήθος πιστών (και πολλά παιδιά) να δίνουν το παρόν τόσο κατά τη Θεία Λειτουργία όσο και κατά τη Δοξολογία αυτή την πρώτη Κυριακή των Νηστειών.
Η δοξολογία τελέστηκε από τον εφημέριο και υπεύθυνο της Στέγης Γερόντων πατέρα Κωνσταντίνο Κουνάλη στον προαύλιο χώρο του ναού ενώ όπως κάθε όλοι οι παρευρισκόμενοι κρατούσαν από μια εικόνα στα χέρια τους σε ανάμνηση της αναστήλωσής τους από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842 μ.Χ.
Κι εδώ θα πάρω το θάρρος να πω δυο κουβέντες περισσότερες μιας και εκτενή αναφορά του έργου του ιδρύματος θα κάνουμε σε εκτενή ανάρτησή μας στο προσεχές διάστημα. Ο περίβολος του ναού γέμισε από τους ανθρώπους της γειτονιάς που εξαρχής είτε με τον εθελοντισμό τους είτε από το υστέρημά τους έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την ευόδωση του έργου που επιτελείται στη Στέγη για πάνω από 20 χρόνια, δείγμα της αγάπης του αγίου Νεκταρίου που φροντίζει αυτή τη μικρή και ταπεινή γωνιά της πόλης μας.
Μια γωνιά που οι τοπικές αρχές και πολιτευτές δε την έχουν αγκαλιάσει όσο της αξίζει, εν αντιθέσει με άλλους Συλλόγους και φορείς όπου η βοήθεια και οι χορηγίες από χρόνια ρέουν αφειδώς και των οποίων το έργο δεν αγγίζει ούτε την παρανυχίδα της Στέγης. Η προσφορά τους στη Στέγη είναι η ελάχιστη δυνατή και κάποιες φορές κατόπιν παρεμβάσεων και παρακλήσεων καλών φίλων του ιερού ναού που έχουν κάποιες προσβάσεις στη Δημοτική Αρχή. Για τη Στέγη πάντα υπήρχε η γνωστή απάντηση / δικαιολογία ότι "δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες". Ίσως γιατί εκεί που παράγεται ανυστερόβουλο έργο με θυσία και από το υστέρημα των απλών ανθρώπων, δεν αναδεικνύονται υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι και δεν κερδίζονται εκλογές.
Διότι και χριστιανός να μην είναι κανείς, σίγουρα ως άνθρωπος ευαισθητοποιείται και αναγνωρίζει τα καλά έργα που αποσκοπούν στην ανακούφιση του πόνου του διπλανού μας. Αλλά και όσοι στέκονται με πνεύμα καχυποψίας, αν επισκεφθούν κάποιες φορές αυτό το χώρο θα δουν τι σημαίνει χριστιανισμός στην πράξη, όπως το ζήσαμε κι εμείς όντας κοντά σε κυριολεκτικά άγιες μορφές που μας δίδαξαν με τη βιωτή τους όλα αυτά τα χρόνια κι ας μην είναι ορισμένοι εξ αυτών πια κοντά μας.
Για αυτό και μόνο, αποτελεί υποχρέωση για την ιστοσελίδα μας να προβάλλει εφεξής τόσο το έργο όσο και τις ανάγκες αυτού του χώρου. Κι ακουγόμαστε για άλλη μια φορά σκληροί ή δυσάρεστοι, δεν πειράζει. Σκοπός μας δεν είναι να αρέσουμε. Κι εν προκειμένω πρέπει να γίνει κατανοητό πως ορισμένα πράγματα δε λειτουργούν στον αυτόματο, αλλά κυριολεκτικά με πολύ ιδρώτα και αίμα.
Μαζίδης Στρατής
