 |
| pixabay / freyer |
Του Στρατή Μαζίδη
Φυσικά έχουμε δημοκρατία [θεωρητικά τουλάχιστον] και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Στην Ελλάδα, λένε, πως είσαι ό,τι δηλώσεις. Το νέο και το παλιό δεν μπορεί να ορίζεται με βάση την ηλικία ή το πόσο πιο παλιοί είναι κάποιοι από κάποιους άλλους, ώστε οι πρώτοι να αποτελέσουν το παλιό και οι δεύτεροι το νέο. Άλλωστε παλιούς αναζήτησαν αρκετά καινούρια εγχειρήματα για να στηριχθούν.
Το νέο θα ήταν εκείνο όπου όλοι, από τον/την επικεφαλής μέχρι τον τελευταίο αλφαβητικά υποψήφιο/α δε θα είχε καμία προηγούμενη ανάμειξη στα δημοτικά πράγματα στο παρελθόν. Αυτό είναι το νέο. Άνθρωποι που έχουν διοικήσει, που έχουν περάσει από δύο και τρεις παρατάξεις, με πολλές τετραετίες σε ψηφοδέλτια και δημοτικά έδρανα, δεν είναι κάτι νέο αλλά κάτι σοβατισμένο και φρεσκοβαμμένο. Ούτε έχει σημασία να έχω 45 νέους όταν θα εκλεγούν οι 5-6-7-8 παλιοί.
Στην Αγία Παρασκευή νέο δεν υπάρχει, οκτώ αποχρώσεις του παλιού από πιο έντονες έως πιο απαλές, χωρίς να σημαίνει πως το νέο είναι εξ ορισμού καθαγιασμένο και το παλιό καταδικασμένο στο πυρ το εξώτερο.
Άλλωστε πως καταδικάζεις το χθες, όταν προέρχεσαι από αυτό και έχεις στηρίξει την προσπάθειά σου εν πολλοίς πάνω στο χθες, για να μην πούμε κιόλας το... προχθές.
Στα κομματικά είδαμε μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα για ένα οργανωμένο τοπικό στέλεχος της ΝΔ που αποφάσισε να συνταχθεί με έναν επικεφαλής από το ΠΑΣΟΚ. Από τη μια δεν είμαστε στη Βόρεια Κορέα για να επιβάλλουμε σε κάποιον αν και με ποιον θα κατέβει. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί φαντάζουν τρομακτικοί. Το ότι όμως δεν τον ικανοποίησε κανένας γαλάζιος κομματικός υποψήφιος, πρέπει να προβληματίσει τόσο το κόμμα του όσο και τον ίδιο για το χώρο που ανήκει αλλά τελικά δεν τον καλύπτει. Από την άλλη μπορεί ένας παίκτης πχ του Αστέρα Τρίπολης να παίξει σε επίσημο ματς με τη φανέλα του Ατρομήτου απέναντι στον Αστέρα, αρκεί οι φανέλες να μη γράφουν επάνω Ατρόμητος Περιστερίου; Μπορεί πχ ο Κώστας να είναι αρραβωνιασμένος με τη Μαρία αλλά να βγαίνει και να πηγαίνει εκδρομές με τη Δήμητρα;
Ας έρθουμε τώρα και στο θέμα της ανεξαρτησίας.
Οι παλιοί φίλοι της F1 θα θυμούνται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε το κυνηγητό των καπνοβιομηχανιών που ήταν ως τότε οι βασικοί σπόνσορες του σπορ. Rothmans στη Williams, Mildseven στην Benetton και Marlboro στη Ferrari. Στις χώρες που είχε ξεκινήσει η απαγόρευση των διαφημίσεών τους, αντί για Rothmans στη Williams έβλεπες "R?", κάθετες μαύρες γραμμές στη Ferrari και Mild στην Benetton. Καθώς τα μονοθέσια ήταν ταυτισμένα με τα χρώματα των χορηγών, είτε έβλεπες Rothmans είτε "R?" δεν έπαιζε κανένα ρόλο διότι όλοι ήξεραν τι σήμαινε.
Εν προκειμένω οι κομματικοί τουλάχιστον είναι προσκολλημένοι σε ένα κόμμα, ενώ οι "ανεξάρτητοι" σε περισσότερα διότι αναζητούν υποψηφίους και από τα άλλα [μνημονιακά] κόμματα ως απόδειξη της "ανεξαρτησίας" τους ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί δείγμα εξάρτησης. Εξ ου και ένα φρέσκο βίντεο από ομιλία όπου επιμελώς υπάρχουν πλάνα με κομματικούς άλλου χώρου που έδωσαν το "παρών" (by the way κάποιος άλλος που έφυγε άρον άρον από άλλη ομιλία την ίδια ώρα για να τρέξει κι εδώ, δεν εμφανίζεται στο βίντεο ούτε από μακριά, για να μην πιστέψουμε τις κακές γλώσσες σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι του την είπαν).
Όποιος είναι πραγματικά ανεξάρτητος πιστεύοντας πως αυτό πρέπει να αποτελεί βασικό γνώρισμα ενός Δημάρχου και μιας Δημοτικής Αρχής, βγαίνει δημόσια, σκίζει την κομματική του ταυτότητα, αποκηρύσσει το κομματικό παρελθόν του και στελεχώνει ένα ψηφοδέλτιο δίχως ούτε έναν κομματικό υποψήφιο.
Απεναντίας άλλα σοβαρά ζητήματα μένουν εκτός συζήτησης όπως πχ γιατί χάθηκε τόσος χρόνος με το κολυμβητήριο το οποίο ακόμη δεν έχει ξεκινήσει, τι γίνεται με το Δημόκριτο και το θέμα του ναΐσκου που έχει παγώσει, γιατί όταν τα ακίνητα ήταν φθηνά δεν αγοράσαμε ένα κτίριο για Δημαρχείο αλλά μπλέξαμε σε μια περιπέτεια κάνοντας τα προηγούμενα χρόνια χονδροειδή σφάλματα που αξίζουν έρευνας από τις αρμόδιες αρχές, για ποιο λόγο δε γίνεται αποκομιδή των απορριμμάτων και τα Σαββατοκύριακα, γιατί οι περισσότεροι δημότες δεν καθαρίζουν τα πεζοδρόμιά τους, ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο Δήμος με τα αδέσποτα, τι θα γίνει με τους ελεύθερους χώρους που καταλαμβάνονται αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός όταν επιχειρηματίες ομολογούν ότι καταστρατηγούν αποφάσεις του Δ.Σ., τι θα κάνουμε με το νταμάρι στο λόφο Τσακού, που θα πάει η κατάσταση με την εγκληματικότητα, τι θα γίνει με το Σιστοβάρη κ.ο.κ.
Κλείνοντας, όπως έχει αποδειχθεί διαχρονικά, σε ένα μεγάλο βαθμό οι ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται περί παλιού, νέου, εξαρτημένου ή "ανεξάρτητου", ούτε επηρεάζονται από τις παρουσίες σε συγκεντρώσεις προσώπων που τελικά πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Κάνουν κάτι πολύ πιο απλό: Συγκρίνουν την κατάσταση όπως ο καθένας την αντιλαμβάνεται την ημέρα των εκλογών με τέσσερα χρόνια νωρίτερα αλλά και θυμούνται τις φορές που τυχόν χρειάστηκε να έχουν κάποια επικοινωνία με το Δήμο. Αν τη βρουν καλύτερη, επιβραβεύουν, αν τη βρουν χειρότερη πάνε για άλλα.
