Αγαπητοί αναγνώστες,
με αφορμή διάφορες συζητήσεις το τελευταίο διάστημα για ορισμένα ζητήματα της πόλης (μετρό, ανάπλαση κτλ) ήρθαν στο μυαλό μου αρκετές στιγμές από το παρελθόν σχετικά με την Αγία Παρασκευή. Στιγμές που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη ενότητας των όσων πολιτεύτηκαν και πολιτεύονται στην πόλη μας αλλά το βασικότερο, από την έλλειψη διορατικότητας. Γιατί ο διορατικός είναι αυτός που βλέπει μπροστά και "οικοδομεί" βάσει των αναγκών του μέλλοντος.
Θα πάω όμως ακόμη πιο πίσω στο χρόνο. Η σχέση της οικογένειάς μου με την Αγία Παρασκευή ξεκινά το 1928 όταν η προγιαγιά μου λίγο μετά τον ξεριζωμό της Μικρασίας ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη μας. Βλέποντας φωτογραφίες από το οικογενειακό αρχείο αλλά και ακούγοντας ιστορίες από τον πατέρα μου που ερχόταν τα καλοκαίρια για να παραθερίσει (!!!) γνωρίζω μία άλλη Αγία Παρασκευή. Ίσως να είχε χωματόδρομους, ίσως να έλειπαν πολλά από αυτά που λένε ότι κάνουν ένα μέρος πολιτισμένο αλλά ήταν περισσότερο ρομαντική, όμορφη και καταπράσινη.
Τα χρόνια σίγουρα περνούν και οι καιροί αλλάζουν. Πρόσωπα και πράγματα οφείλουν -τις περισσότερες φορές- να βρουν τον τρόπο να εναρμονιστούν. Έτσι έφερα στο νου μου κάποια σημεία - σταθμούς για την πορεία της αγαπημένης μας πόλης που κατά την προσωπική μου άποψη εξηγούν κατά πολύ τη σημερινή της εικόνα. Ας τα δούμε ορισμένα ένα προς ένα.
Τους χωματόδρομους τους διαδέχθηκαν οι ασφαλτοστρωμένες οδοί. Η διαδοχή αυτή όμως δε συνοδεύτηκε από ένα σωστό σχέδιο πόλεως. Δεν υπάρχει ρημοτομία. Η κατεύθυνση των δρόμων αν τους παρατηρήσει κανείς στο χάρτη θυμίζει κάτι από ρέματα, ρυάκια, ζωγραφιές μικρών παιδιών. Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Αυτό το πληρώνουμε σήμερα και μάλιστα πολύ ακριβά. Επίσης δημιουργήθηκαν στενά δρομάκια -επί δικτατορίας, αν και οι στρατιωτικοί το δικό τους προάστειο το προφύλαξαν από τέτοια πειράματα- πιο στενά κι από τα σοκάκια της Πόλης στα οποία ανεγέρθησαν αρκετές οικίες αλλά δεν υπάρχει πρόσβαση για Ι.Χ. λόγω μικρού πλάτους των οδών αυτών όπου δε χωρά να μπει όχημα. Και παλαιότερα αυτό μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα, σήμερα όμως οι ήδη φορτωμένοι με άπειρα Ι.Χ. δρόμοι, δέχονται το επιπλέον φορτίο που κάνει την πόλη μας να θυμίζει σε συνθήκες στάθμευσης την Κυψέλη και του Ζωγράφου. Ένα άλλο αρνητικό σημείο είναι ότι σχεδιάστηκαν οι δρόμοι δίχως το απαραίτητο πλάτος. Οι δρόμοι της πόλης θα έπρεπε να είχαν όλοι 10 μέτρα πλάτος, ώστε να υπάρχει δυνατότητα στάθμευσης και στις δύο πλευρές. Το αποτέλεσμα το εισπράττουμε όλοι εμείς σήμερα...
...Κατά τη δεκαετία του 80 (κυρίως) αρκετός κόσμος άρχισε να σκέπτεται τη μετακίνησή του από το κέντρο προς τα προάστεια. Ήταν η εποχή που είχαμε αρχίσει να ακούμε για νέφος στο κέντρο της Αθήνας κτλ. Στα πλαίσια αυτά η Αγία Παρασκευή ήταν ένας ιδανικός προορισμός. Μέσα στο πράσινο, με τακτική συγκοινωνιακή σύνδεση με το κέντρο όντας και μακριά αλλά και κοντά σε αυτό. Βλέπετε τότε η Μεσογείων δεν είχε μεγάλο κυκλοφοριακό φορτίο και σε λίγα λεπτά έφτανε κανείς στην Αθήνα. Αρκετοί οικοπεδούχοι από την άλλη εκμεταλλεύτηκαν τα ακίνητά τους δίνοντάς τα αντιπαροχή. Απέκτησαν σύγχρονες οικίες αλλά και έξτρα πηγές εσόδων. Μέσα όμως σε λίγα χρόνια η πόλη μας άλλαξε φυσιογνωμία γιατί δεν τέθηκαν κάποια πλαίσια. Η Αγία Παρασκευή από πράσινη έγινε γκρι. Γέμισε πολυκατοικίες. Χτίστηκαν σχεδόν τα πάντα. Σηκώθηκαν κτίρια -να ναι καλά ο Κουλουμπής αλλά και η δικτατορία παλαιότερα- με 5,6 και 7 ορόφους. Εμείς όμως τι κάναμε; Π.χ. στου Παπάγου, από όσο γνωρίζουμε δεν μπορεί να σηκωθεί κτίριο άνω των τριών ορόφων. Το αποτέλεσμα; Του Παπάγου όσο κι αν χτίστηκε δεν έχασε τη φυσιογνωμία του. Η πόλη μας όμως παραμορφώθηκε. Κακοποιήθηκε. Οι άνθρωποι που τότε είχαν στα χέρια τους το τιμόνι της πόλης μας, είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, άφησαν ανεξέλεγκτη την κακοποίηση της Αγίας Παρασκευής...
...Στις αρχές του 90 μια όμορφη παιδική χαρά μαζί με όλο τον ελεύθερο χώρο στη Μακεδονίας δεσμεύτηκε για την ανέγερση του περιβόητου κολυμβητηρίου. Τα έργα ξεκίνησαν και προχώρησαν γρήγορα μέχρι που μια μέρα σταμάτησαν. Η εμπειρία λέει ότι κάτι σταματά όταν σώνονται τα χρήματα. Ακούσαμε πολλές ερμηνείες και εξηγήσεις για το σημερινό ρημαγμένο γιαπί και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι δεσμεύονται ότι το έργο θα τελειώσει επί των ημερών τους. Ας πω μόνο ένα που πιστεύω ότι εκφράζει και τους περισσότερους. Το 1991 πήγαινα στην Α' Γυμνασίου, κυβερνούσε ο Μητσοτάκης, μεσουρανούσε ο Πανταζής, η Μαντώ και η Αλέξια και από τα ξένα οι Nirvana, Ace of Base, Guns n Roses κι ο Βαζέχα με το Σαραβάκο συνέθεταν ένα φοβερό δίδυμο στην επίθεση. Σήμερα κοντεύουν τα δικά μου πια παιδιά να πάνε σχολείο. Το μόνο που δεν άλλαξε και μας συνδέει τελικά με εκείνα τα όμορφα χρόνια είναι το κολυμβητήριο, που παραμένει όπως τότε...
...Επόμενη στάση; Πλατεία Αγίας Παρασκευής! Δυστυχώς μόνο πια σε virtual reality εκτός κι αν σε κάποια μακέτα του Μετρό για το 2100 προβλέπεται κάποια νέα γραμμή ή επέκταση ήδη υπάρχουσας που να περιλαμβάνει την κατασκευή σταθμού στην πλατεία. Ακούστηκαν πάρα πολλά. Κυκλοφόρησαν και πάρα πολλές φήμες ως προς το παρασκήνιο για την τότε δημοτική αρχή που όμως δεν είναι σωστό να αναφέρουμε γιατί αφενός είναι φήμες αφετέρου κάποιοι δεν μπορούν πια να απαντήσουν. Θυμάμαι όμως ότι μόλις είχε τελειώσει η ανάπλαση της κεντρικής μας πλατείας και ο δήμος δεν ήθελε μετά από λίγο να κλείσει και να χαλάσει ένα μεγάλο μέρος της. Ακούγαμε ακόμη τότε ότι "θα κοπεί η πόλη στα δύο" κτλ κτλ. Μείναμε λοιπόν στο παρόν, στην προσωρινή πιθανή αναστάτωση και τελικά το χάσαμε το τρένο, το οποίο δεν πέρασε από την καρδιά της πόλης. Κι όπου έκανε στάση το Μετρό τονώθηκε η τοπική εμπορική κίνηση και οικονομία. Αυτό θα χρειαζόταν η Αγίου Ιωάννου, μιας και τελευταία γίνεται πολύς λόγος για αυτήν. Η έλλειψη συνεννόησης, η αναγκαστική εθιμική διαφωνία μεταξύ των παρατάξεων άφησαν ανοικτό το πεδίο ώστε να υλοποιηθεί αυτό που σχεδιαζόταν, το μετρό να μην περάσει από την πλατεία. Και δεν πέρασε...
...Και φτάνουμε στο θέμα των ημερών, την ανάπλαση της Αγίου Ιωάννου. Δίχως να έχει προηγηθεί διαβούλευση με τους κατοίκους, τους επαγγελματίες και τους εμπόρους, δίχως κοινή γραμμή από το δημοτικό συμβούλιο. Για άλλη μια φορά διχασμένη η πόλη. Τελικά τα έργα ξεκίνησαν, σταμάτησαν για 2 μήνες -άγνωστο ακόμη το γιατί μολονότι έχει τεθεί πολλάκις το ερώτημα- και σαν πήγαν να ξεκινήσουν, τα μπλόκαρε το Ελέγκτικο Συνέδριο. Κι αυτό μετά την καταγγελία της μοναδικής ελληνικής εταιρείας (που είχε αναλάβει με σύμβαση την προμήθεια) που παράγει κυβόλιθους ιγμορίτη στην Ελλάδα ότι παραβιάστηκε η σύμφωνία και χρησιμοποιήθηκαν όπως έδειξε η πραγματογνωμοσύνη φθηνής διαλογής κινέζικα υλικά. Το πότε θα τελειώσουν, ο Θεός το ξέρει, όπως και το πότε θα ξαναρχίσουν (ώστε κάποια στιγμή να τελειώσουν). Εν τω μεταξύ εργαζόμενοι, διερχόμενοι και κάτοικοι ταλαιπωρούντο, ταλαιπωρούνται και θα ταλαιπωρούνται επ'αόριστον. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Ήδη μας έγιναν κάποιες καταγγελίες ότι τις τελευταίες ημέρες δεν τηρείται πλέον ούτε η μονοδρόμηση της οδού.
Ας φερούμε με το νου μας τώρα μια άλλη Αγία Παρασκευή. Η πόλη μας έχει ρημοτομία δίχως να χάνεσαι στο λαβύρινθο, διαθέτει φαρδείς πλατείς δρόμους που επιτρέπουν την άνετη στάθμευση και στις δύο πλευρές των δρόμων. Η οικιστική ανάπτυξη κινήθηκε εντός κάποιων ορίων σεβόμενη την εικόνα και τη φυσιογνωμία της περιοχής. Η πόλη μας παράλληλα απέκτησε ένα σύγχρονο κολυμβητήριο δίνοντας υγιείς διεξόδους στα νέα παιδιά / ή αν θέλετε κινήθηκε γρήγορα για την αξιοποίηση του χώρου βλέποντας ότι το κολυμβητήριο δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Το Μετρό μετά τις συντονισμένες προσπάθειες των τοπικών πολιτικών μας που κινούνται πέρα από τα στενά κομματικά πλαίσια έκανε στάση στην πλατεία. Η τοπική οικονομία τονώθηκε σημαντικά, η Αγίου Ιωάννου με τα καταστήματά της αποτέλεσαν πόλο έλξης και δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα με ένα πρόγραμμα υλοποίησης ανάπλασης των δρόμων της πόλης, αναπλάσεται με γοργούς ρυθμούς κι ο κεντρικότερος δρόμος της πόλης μας με πλήρη συναίνεση πολιτών, επαγγελματιών και παρατάξεων...
Έλλειψη διορατικότητας, αμέλεια, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, υπερίσχυση του "εγώ", ασυνεννοησία και άλλοι λόγοι εξηγούν γιατί δε ζούμε σε μια άλλη Αγία Παρασκευή...
Στρατής Μαζίδης
