Τα τελευταία χρόνια το βιοτικό επίπεδο του μέσου ανθρώπου καταρρέει. Ειδικά στη χώρα μας η κρίση, είτε αυτή λέγεται οικονομική είτε αξιών - ηθική, έχει οδηγήσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην αδιαφορία και στην αποχή από το πολιτικό γίγνεσθαι. Τα πάντα δείχνουν να χάνουν τη σημασία τους ως προς την πολιτική στόχευση, απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται, σαν να έχουμε απλά αφεθεί στα χέρια κάποιων που τελικά ορίζουν την τύχη μας. Σε γενικές γραμμές ενισχύεται η άποψη πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα και αντ’ αυτού καλύτερα θα ήταν ο καθένας/καθεμιά να ενδιαφερθεί μόνο για τα του οίκου του/της. Αυτή η αλόγιστη εξατομίκευση των προβλημάτων έχει λάβει επικίνδυνα μεγάλες διαστάσεις κοινωνικά —και ψυχιατρικά θα τολμούσα να πω— και στοχεύει, αφενός στη διατήρηση με έναν διαφορετικό τρόπο των πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτών και κράτους και αφετέρου στην απαξίωση των συλλογικών δράσεων, με ό,τι αυτά τα δύο συνεπάγονται. Επικοινωνιακά δε, παρακολουθούμε μία συνεχή προσπάθεια να μας πείσουν ότι το «παιχνίδι» είναι χαμένο και μάλιστα πως καλό θα ήταν να προσαρμοστούμε σιγά-σιγά σε αυτή την ιδέα και να αφήσουμε εκείνους που, μαγικά, γνωρίζουν τον τρόπο να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Αποκρύπτουν όμως το γεγονός ότι εκείνοι είναι ακριβώς αυτοί που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε. Υπάρχει λύση; Βέβαια.
Πρέπει να πάψουμε, ως πολίτες, να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανίκανους να διαχειριστούμε το αδιέξοδο, να συμμετάσχουμε στις διαδικασίες και να επιλέξουμε επιτέλους διαφορετικά πρόσωπα και πολιτικά σχήματα, που θα αποτυπώσουν τις πραγματικές μας ανάγκες. Όσο αφορά στα πρόσωπα, το βασικό κριτήριο επιλογής δεν μπορεί πλέον να είναι η αναγνωρισιμότητα γενικώς και αορίστως, αλλά οφείλουμε να την αντικαταστήσουμε από το αδιάβλητο του χαρακτήρα, τις γνώσεις, τη συνέπεια των επιλογών και τη διάθεση για προσφορά. Ειδικά για τις τοπικές εκλογές, θεωρώ ότι σε όλα τα σχήματα, αλλού λίγοι αλλού πολλοί, υπάρχουν άνθρωποι που θα εκτεθούν και οι οποίοι έχουν ως στόχο την ουσιαστική αναβάθμιση της πόλης μας. Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν τη θέση για την καρέκλα, που δεν προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά αντίθετα ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των συμπολιτών μας. Υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δεν πιστεύουν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και οι οποίοι/ες παρά τις διαφορετικές πολιτικές τους αντιλήψεις θα φροντίσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους για την πραγματική αναμόρφωση του επιπέδου ζωής στην πόλη μας. Συνήθως είναι αυτοί που κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου διατηρούν σε χαμηλό επίπεδο το προσωπικό τους προφίλ, έχουν συγκεκριμένες απόψεις για συγκεκριμένα θέματα και δουλεύουν συλλογικά για την παράταξή τους. Αξίζει τον κόπο να ψάξουμε όλοι/ες να βρούμε αυτά τα πρόσωπα, να τα επιλέξουμε ώστε να στελεχώσουν το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο και μόνο τότε θα μπορούμε να λέμε πως έχουμε κάνει μια καλή αρχή. Ακριβώς γι’ αυτό είναι αναγκαία η ψήφος όλων, επειδή τελικά μόνο οι πολίτες με τις επιλογές τους έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν το κυρίαρχο αδιέξοδο που δεν είναι άλλο από την προσωποκεντρική λογική και τις πολιτικές της οι οποίες μας κρατούν σε ομηρία.
Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω αυτό το κείμενο στον Δημήτρη, έναν φίλο που ενεργοποιείται στους συλλόγους γονέων της πόλης, με τον οποίο τις προάλλες είχαμε αυτήν ακριβώς τη συζήτηση. Σε επόμενο θα ασχοληθώ αποκλειστικά με τα σχήματα που λαμβάνουν μέρος στις δημοτικές εκλογές και με την κακώς εννοούμενη ανεξαρτησία που προβάλλουν ορισμένα από αυτά.
Πάνος Γκόνης
* Ο Πάνος Γκόνης είναι εκδότης βιβλίων, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Λυκείου Αγίας Παρασκευής, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Συλλόγων Γονέων Αγίας Παρασκευής, μέλος της Γραμματείας και συντονιστής Προγράμματος της «Νίκης των Πολιτών Αγίας Παρασκευής».
