Αυτή την πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής βρεθήκαμε όλοι στις εκκλησιές κρατώντας από μια εικόνα στο χέρι και συμμετέχοντας – βιώνοντας ενεργά το θρίαμβο της Ορθής Πίστης σε βάρος του ψεύδους, του κινδύνου και της πλάνης.
Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό που η Εκκλησία μας σε αυτή την εξελικτική περίοδο που μόλις ξεκίνησε και θα κορυφωθεί το Πάσχα, αφιερώνει την πρώτη Κυριακή στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Ίσως γιατί όπως προσωπικά το έχω καταλάβει η σωστή αρχή για οτιδήποτε στη ζωή πρέπει να γίνεται πάνω σε γερά θεμέλια και όχι σε σαθρό έδαφος. Πάνω στην άμμο, παλάτια δεν κτίζονται.Πρώτα λοιπόν η Εκκλησία ξεκαθαρίζει το αλήθεια από το ψέμα, την ήρα από το στάρι.
Κι επίσης διδασκόμαστε πως ο δρόμος για την αλήθεια, η επιθυμία για την υπεράσπισή της μπορεί να αποβεί χρονοβόρος αλλά και οδυνηρός. Περίπου 116 χρόνια εσωτερικής διαμάχης, διωγμών και τριβών ήταν το τίμημα για την αποκατάσταση της αλήθειας.
Στον ίδιο δρόμο οφείλει να βαδίσει η Εκκλησία μας και τη σημερινή εποχή. Οι πνευματικοί μας ηγέτες καλούνται να δράσουν πολυεπίπεδα. Η στήριξη του ανθρώπου που έχει ανάγκη, που βρέθηκε στο δρόμο χάνοντας τα πάντα από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά και το όρθωμα του αναστήματος μαζί με τον απαραίτητο έλεγχο απέναντι σε όλους όσους μας επιβουλεύονται είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Άλλωστε ας αναλογιστούμε πως και ο Χριστός δεν αρκέστηκε μόνο στη διδασκαλία ή την ανακούφιση των πονεμένων ανθρώπων αλλά ήλεγχε αυστηρά τα κακώς κείμενα της εποχής. Επιπρόσθετα η Εκκλησία ιστορικά πάντα αναλάμβανε τις ευθύνες και το ρόλο που της αναλογούσε. Αυτό οφείλει να πράξει και σήμερα.
Για να έρθω όμως και στα της πόλης μας, θα ήθελα να τονίσω κάτι που οι πιο πολλοί το γνωρίζετε από προσωπική πείρα. Η πόλη μας έχει τη χαρά να διακονείται από ευσεβείς και πάνω από όλα άξιους ιερείς. Μαχητικούς ποιμένες, πολύτεκνους στην πλειοψηφία τους οικογενειάρχες που βρίσκονται δίπλα στο ποίμνιο βιώνοντας τα προβλήματα της κοινωνίας και αυτό το έχω διαπιστώσει τόσο ως δημότης όσο και ως δήμαρχος τις φορές που χρειάστηκε να συνεργαστούμε ή να ενσκύψουμε πάνω σε κάποιο πρόβλημα των ενοριών μας. Και θα ήθελα να λάβουν αυτά τα λόγια όχι ως φιλοφρόνηση αλλά ως ενισχυτική δύναμη στις δύσκολες ημέρες που ακολουθούν γιατί θα τους χρειαστούμε.
Κλείνοντας δε θα ήθελα να εμπλακώ στο θέμα που ανέκυψε στην πόλη μας σχετικά με τον τρόπο του εορτασμού τα τελευταία δύο χρόνια που σίγουρα επιδέχεται σημαντικού αντίλογου, όχι γιατί δεν έχω άποψη αλλά γιατί η περίσταση το επιβάλλει.
Εύχομαι χρόνια πολλά σε όλους και καλή Σαρακοστή.
Βασίλης Γιαννακόπουλος
